Otofobi, çağımızda çok yaygındır. Bu bozukluk, yalnız olduklarında yüksek seviyede anksiyete yaşayan insanlarda ortaya çıkar. Bu hastalığa sahip olmak için fizikî olarak yalnız olmak zorunda değilsinizdir. Otofobi yalnızlık korkusu kendine has bir fobi olduğu kadar belli bir objenin yahut durumun kalıcı ve çok korkusunu içeren önemli bir anksiyete bozukluğudur. Bu yalnızlık korkusuna sahip olan bireyler kendilerinin korktukları şeyden kaçınmalarına niye olur. Şayet korktukları şeye karşı koyarlarsa önemli telaşa sebep olabilir. Otofobi hastalığının teşhis koyma ve tedavi sürecini sizlere aktaracağız.
Otofobi nedir?
Yalnız kalma ya da otofobi, yalnız vakit geçirme fikri ve deneyimi ile tetiklenen bir telaş bozukluğudur.
Otofobi terimi, otomatik (kendini söz eden) sözünden ve fobi sözünden (korku) gelmektedir. Sözün tam manasıyla insanların kendilerinden korktukları vakittir.
Diğer anksiyete bozuklukları üzere, bu fobi de kimi fizikî ve ruhsal semptomlara yol açabilmektedir.
Yalnız kalma korkusu, ömürde düşünce verici ve tedavi edilmediği takdirde kişinin ömrü üzerinde olumsuz tesirleri olabilmektedir.
Yalnız hissetmekle birebir olmayan özel bir fobidir. hem de eremofobi, monofobi yahut izolofobi olarak da isimlendirilmektedir.
Kişilerin semptomları yaşamak için kesinlikle fizikî olarak yalnız olmaları gerekmemektedir.
Spesifik bir fobi, makul bir obje yahut durum için ısrarcı ve çok bir endişe içeren bir cins anksiyete bozukluğudur. Belli bir fobi, korktuğu şeyden kaçınmasına yahut katlanmak zorunda kalması durumunda ağır kaygı yaşamasına niye olmaktadır. Otofobi tanısı konan kişi için yalnız vakit geçirme fikri ve kendi başlarına deneyim etmesi önemli anksiyeteye niye olabilmektedir.
Otofobi ve yalnızlık içindeki fark nedir?
Otofobi yalnız hissetmekle tıpkı şey değildir. Biroldukca kişi kâfi toplumsal etkileşime yahut manalı alakalara sahip olmadığında yalnızlığı yaşamaktadır.
Bazı bireyler diğerleriyle bir arada bir odada kendilerini yalnız hissedebilirler. Bu niçinlerden dolayı üzülmek otofobi yaşamaktan farklıdır. Tek başına harcanan vakit yahut kişinin günlük aktivitelerini gerçekleştirme yeteneğini etkileyen makul bir kişinin olmadığı fikriyle tetiklenen önemli bir tasa verici bir durumdur.
Otofobi, bireylerin inançsız olduklarını, nefes alamadıklarını hissetmelerini sağlayabilir ve şahsa yaklaşmakta olan bir kıyamet duygusu verebilir.
Kendi başına yahut yanında diğer bir kişi olmadan belli müddetleri geçirme ihtimaline karşı kişinin fazlaca kaygılı hissetmesine niye olabilmektedir.
Bu şahısların yaşadığı tek belirti ise, ayrılık derdi bozukluğunun sebebi olabilmektedir.
kimi vakit otofobisi olan bireyler etraflarındaki şahıslardan kopuk olduklarından dolayı, bir kümedeyken bile kendilerini yalnız yahut tek başınaymış üzere hissedebilirler.
Otofobi yaşayan bireyler yalnız kaldıklarında kimi hisler hissedebilirler.
Otofobi, kaygı temelli bir zihinsel sıhhat durumudur ve gerçek bir tehdit yahut riske dayanmamaktadır.
Bu fobiyi yaşayan bireyler mantıksız olduklarını anlayabilirler, lakin bu semptomlarını denetim edebilecekleri manasına gelmemektedir. Otofobinin sebebi tam olarak bilinmemektedir.
Çocuklukta terk edilme korkusu oluşan tecrübelerle ilgili olabilir, fakat bunu destekleyecek bir araştırma bulunmamaktadır.
Örnekler içinde ebeveynlerin boşanması yahut bir ebeveynin mevti yer almaktadır.
Toronto Üniversitesi’ndeki bir akademisyen tarafınca yapılan araştırmaya bakılırsa, yalnız kalma korkusu bir kişiyi sağlıklı olmayan bir bağda kalmaya zorlayabilir.
Yani, ziyanlı bir bağdan ayrılmak yerine, istismarcı bireylerle dahi ilişkiyi koparamayabiliyorlar.
Araştırma bununla birlikte sorgulanan bireylerin değerli bir kısmının uzun vadeli bir arkadaşa sahip olmamaktan, bir partnerini kaybetmekten ve yalnız yaşlanmaktan korktuklarını ortaya çıkarmış.
Otofobi, öbür telaş bozukluklarının bir kararı olarak gelişebilmektedir.
Örneğin, panik atak geçiren kişi, yardım etmek için etrafta kimsenin olmadığı bir diğerine sahip olma korkusu yaratabilir ve bu yalnız olma korkusuna yol açmaktadır. Bu fobi agorafobi ile kontaklı olabilir ve kimi vakit bu durumun bir belirtisi olarak kabul edilmektedir.
Agorafobi, bir yerden yahut durumdan kaçamamaktan korkma duygusudur.
Örneğin, kişi bunu toplu taşıma araçları ile seyahat ederken ya da kalabalık bir dış alanda yürürken yaşayabilmektedir.Agorafobi, kişinin kendi başına vazifeleri yerine getirme konusundaki özgüvenini azaltabilmektedir. Bu, yalnız vakit geçirme korkusuna dönüşebilir. Ayrıyeten bu fobi sonda kişilik kişilik bozukluğu ile de bağlantılı olabilmektedir.
Otofobi belirtileri yaşayan herkes uzman bir tabiple görüşmelidir.
Doktor belirtilerin rastgele bir fizikî sebebini dışladıktan daha sonra, kişiyi akıl sıhhati uzmanına yönlendirebilir. Akıl sıhhati uzmanı, kişinin davranışları ve hisleri hakkında sorular soracaktır. Bu, kişinin akıl durumunu değerlendirmesine ve onları etkileyebilecek rastgele bir akıl sıhhati şartını teşhis etmesine yardımcı olmaktadır.
Otofobi teşhisi konulması için fobinin niye olduğu telaş, kişinin günlük aktivitelerinin önüne geçebilecek kadar değerlidir.
Bilişsel davranışçı terapi şahıslara, yalnız başına harcanan vakitteki tasaları ile başa çıkmaları için pratik teknikler sunmaktadır.
İngiltere Exeter Üniversitesi’nde yapılan araştırmaya nazaran maruz kalma terapisi, birinin belli bir fobisi olduğunda ortaya çıkabilecek kısmi kaçınma döngüsünün kırılmasına yardımcı olmaktadır.
Otofobi de yalnız kalmaktan korkmak, şahısların vakit geçirmekten kaçınmasına niye olmaktadır. Yalnız vakit harcamaktan kaçındıkları her vakit, yalnız vakit harcamakla yüzleşme zaruriliği, evvelkinden daha fazla kaygı yaratır.
Kişiyi denetimli bir biçimde fobisine tekrar yine maruz bırakarak, maruz kalma terapisi bu döngüyü keser ve yalnız başına harcanan vakte toleranslarını arttırmaktadır.
kimi vakit otofobi yaşayan kişinin psikoterapiye ek olarak ilaca gereksinimi olabilmektedir.
Kişi telaşlı olduğunda salınan adrenalinin tesirlerini engelleyen beta blokerler yardımcı olabilmekte ve alternatif olarak, yatıştırıcı tesire sahip benzodiazepinler, korkuyu azaltmaya yardımcı olmaktadır. Lakin hekimler, bu ilaçları sadece bağımlılık yapabileceği için önemli olaylarda reçete etmeye çalışırlar.
Tedavi edildiğinde, birden fazla kişi kendi otofobisini âlâ yönetebilir ve bu bozukluğu yaşayanlar için görünüm daha da olumlu bir hale gelir.
Otofobi yaşayan kişi hekimle görüşür ve tedaviyle ilgilenirse, durumlarının güzelleşmesi mümkündür. Ayrıyeten hakikat tedavi planı uygulandığında, vakit içerisinde yalnız kaldıklarında yaşadıkları telaş kıymetli ölçüde azalabilir yahut büsbütün kaybolabilir.
Otofobi nedir?
Yalnız kalma ya da otofobi, yalnız vakit geçirme fikri ve deneyimi ile tetiklenen bir telaş bozukluğudur.
Otofobi terimi, otomatik (kendini söz eden) sözünden ve fobi sözünden (korku) gelmektedir. Sözün tam manasıyla insanların kendilerinden korktukları vakittir.
Diğer anksiyete bozuklukları üzere, bu fobi de kimi fizikî ve ruhsal semptomlara yol açabilmektedir.
Yalnız kalma korkusu, ömürde düşünce verici ve tedavi edilmediği takdirde kişinin ömrü üzerinde olumsuz tesirleri olabilmektedir.
Yalnız hissetmekle birebir olmayan özel bir fobidir. hem de eremofobi, monofobi yahut izolofobi olarak da isimlendirilmektedir.
Kişilerin semptomları yaşamak için kesinlikle fizikî olarak yalnız olmaları gerekmemektedir.
Spesifik bir fobi, makul bir obje yahut durum için ısrarcı ve çok bir endişe içeren bir cins anksiyete bozukluğudur. Belli bir fobi, korktuğu şeyden kaçınmasına yahut katlanmak zorunda kalması durumunda ağır kaygı yaşamasına niye olmaktadır. Otofobi tanısı konan kişi için yalnız vakit geçirme fikri ve kendi başlarına deneyim etmesi önemli anksiyeteye niye olabilmektedir.
Otofobi ve yalnızlık içindeki fark nedir?
Otofobi yalnız hissetmekle tıpkı şey değildir. Biroldukca kişi kâfi toplumsal etkileşime yahut manalı alakalara sahip olmadığında yalnızlığı yaşamaktadır.
Bazı bireyler diğerleriyle bir arada bir odada kendilerini yalnız hissedebilirler. Bu niçinlerden dolayı üzülmek otofobi yaşamaktan farklıdır. Tek başına harcanan vakit yahut kişinin günlük aktivitelerini gerçekleştirme yeteneğini etkileyen makul bir kişinin olmadığı fikriyle tetiklenen önemli bir tasa verici bir durumdur.
Otofobi, bireylerin inançsız olduklarını, nefes alamadıklarını hissetmelerini sağlayabilir ve şahsa yaklaşmakta olan bir kıyamet duygusu verebilir.
Kendi başına yahut yanında diğer bir kişi olmadan belli müddetleri geçirme ihtimaline karşı kişinin fazlaca kaygılı hissetmesine niye olabilmektedir.
Bu şahısların yaşadığı tek belirti ise, ayrılık derdi bozukluğunun sebebi olabilmektedir.
kimi vakit otofobisi olan bireyler etraflarındaki şahıslardan kopuk olduklarından dolayı, bir kümedeyken bile kendilerini yalnız yahut tek başınaymış üzere hissedebilirler.
Otofobi yaşayan bireyler yalnız kaldıklarında kimi hisler hissedebilirler.
Sanki kıyamet kopacakmış üzere hissetmek
Güvensiz bir ortamda olduğunu hissetmek
İçeriye zorla ya da müsaadesiz birinin gireceğini düşünmek
Anksiyete tarafınca boğulmuş hissetmek
Nefes alamıyorlarmış üzere hissetmek
Bayılacak üzere hissetmek
Ölecekmiş üzere hissetmek
Ne yapacaklarını bilememek
Baş dönmesi
Hızlı nefes alıp verme
Hasta hissetme
Kalp atışının artması ya da hızlanması
Terleme
Titreme
Tek başına gideceği yeri en kısa müddette bulmaya çalışmak
Uygun olmadığında bile yanındaki bireylerin ayrılmasını istememek
İlişkilerde bağımsızlık eksikliği
Otofobi, kaygı temelli bir zihinsel sıhhat durumudur ve gerçek bir tehdit yahut riske dayanmamaktadır.
Bu fobiyi yaşayan bireyler mantıksız olduklarını anlayabilirler, lakin bu semptomlarını denetim edebilecekleri manasına gelmemektedir. Otofobinin sebebi tam olarak bilinmemektedir.
Çocuklukta terk edilme korkusu oluşan tecrübelerle ilgili olabilir, fakat bunu destekleyecek bir araştırma bulunmamaktadır.
Örnekler içinde ebeveynlerin boşanması yahut bir ebeveynin mevti yer almaktadır.
Toronto Üniversitesi’ndeki bir akademisyen tarafınca yapılan araştırmaya bakılırsa, yalnız kalma korkusu bir kişiyi sağlıklı olmayan bir bağda kalmaya zorlayabilir.
Yani, ziyanlı bir bağdan ayrılmak yerine, istismarcı bireylerle dahi ilişkiyi koparamayabiliyorlar.
Araştırma bununla birlikte sorgulanan bireylerin değerli bir kısmının uzun vadeli bir arkadaşa sahip olmamaktan, bir partnerini kaybetmekten ve yalnız yaşlanmaktan korktuklarını ortaya çıkarmış.
Otofobi, öbür telaş bozukluklarının bir kararı olarak gelişebilmektedir.
Örneğin, panik atak geçiren kişi, yardım etmek için etrafta kimsenin olmadığı bir diğerine sahip olma korkusu yaratabilir ve bu yalnız olma korkusuna yol açmaktadır. Bu fobi agorafobi ile kontaklı olabilir ve kimi vakit bu durumun bir belirtisi olarak kabul edilmektedir.
Agorafobi, bir yerden yahut durumdan kaçamamaktan korkma duygusudur.
Örneğin, kişi bunu toplu taşıma araçları ile seyahat ederken ya da kalabalık bir dış alanda yürürken yaşayabilmektedir.Agorafobi, kişinin kendi başına vazifeleri yerine getirme konusundaki özgüvenini azaltabilmektedir. Bu, yalnız vakit geçirme korkusuna dönüşebilir. Ayrıyeten bu fobi sonda kişilik kişilik bozukluğu ile de bağlantılı olabilmektedir.
Otofobi belirtileri yaşayan herkes uzman bir tabiple görüşmelidir.
Doktor belirtilerin rastgele bir fizikî sebebini dışladıktan daha sonra, kişiyi akıl sıhhati uzmanına yönlendirebilir. Akıl sıhhati uzmanı, kişinin davranışları ve hisleri hakkında sorular soracaktır. Bu, kişinin akıl durumunu değerlendirmesine ve onları etkileyebilecek rastgele bir akıl sıhhati şartını teşhis etmesine yardımcı olmaktadır.
Otofobi teşhisi konulması için fobinin niye olduğu telaş, kişinin günlük aktivitelerinin önüne geçebilecek kadar değerlidir.
Bilişsel davranışçı terapi şahıslara, yalnız başına harcanan vakitteki tasaları ile başa çıkmaları için pratik teknikler sunmaktadır.
İngiltere Exeter Üniversitesi’nde yapılan araştırmaya nazaran maruz kalma terapisi, birinin belli bir fobisi olduğunda ortaya çıkabilecek kısmi kaçınma döngüsünün kırılmasına yardımcı olmaktadır.
Otofobi de yalnız kalmaktan korkmak, şahısların vakit geçirmekten kaçınmasına niye olmaktadır. Yalnız vakit harcamaktan kaçındıkları her vakit, yalnız vakit harcamakla yüzleşme zaruriliği, evvelkinden daha fazla kaygı yaratır.
Kişiyi denetimli bir biçimde fobisine tekrar yine maruz bırakarak, maruz kalma terapisi bu döngüyü keser ve yalnız başına harcanan vakte toleranslarını arttırmaktadır.
kimi vakit otofobi yaşayan kişinin psikoterapiye ek olarak ilaca gereksinimi olabilmektedir.
Kişi telaşlı olduğunda salınan adrenalinin tesirlerini engelleyen beta blokerler yardımcı olabilmekte ve alternatif olarak, yatıştırıcı tesire sahip benzodiazepinler, korkuyu azaltmaya yardımcı olmaktadır. Lakin hekimler, bu ilaçları sadece bağımlılık yapabileceği için önemli olaylarda reçete etmeye çalışırlar.
Tedavi edildiğinde, birden fazla kişi kendi otofobisini âlâ yönetebilir ve bu bozukluğu yaşayanlar için görünüm daha da olumlu bir hale gelir.
Otofobi yaşayan kişi hekimle görüşür ve tedaviyle ilgilenirse, durumlarının güzelleşmesi mümkündür. Ayrıyeten hakikat tedavi planı uygulandığında, vakit içerisinde yalnız kaldıklarında yaşadıkları telaş kıymetli ölçüde azalabilir yahut büsbütün kaybolabilir.