Birkaç gün sonra Mana Coffee Kava Bar’ın sahipleriyle kava içiyorduk Kava, kurutulup ezildikten sonra suda bekletilerek tipik olarak özel günlerde içilen, ancak daha çok insanlar tarafından tüketilen bir ritüel içeceği oluşturmak için bir kök. yatıştırıcı etkilerinden hoşlananlar.
Kava barların çoğu, sarhoşları veya hırsızları caydırmak için tasarlanmış yüksek ses sistemleri ve metal kapıları olan oldukça pis, erkek egemen yerlerdir. Mana bu formülü kökten değiştirerek kadınların ve erkeklerin bir araya gelerek kava, kahve, bira ve kokteyllerini yudumladıkları temiz ve konforlu bir mekan yaratıyor. Grubumuzun yanında, Avrupalı meslektaşlarıyla bir iş toplantısı yapan geleneksel giyimli Melanezyalılar vardı. Yaşlı üyeleri akşam yemeğinde kava içen çok kuşaklı bir aile vardı.
Geleneksel olarak, bir gruptaki herkes kavayı büyük bir tahta kaseden bilo adı verilen ortak bir kaba alır ve ardından aynı kupadan içer. Manada, kaseyi kirletmemek için her kişinin bir kepçe ile doldurulmuş ayrı bir bilosu vardı. Küçük bir grup insan, kava olarak da bilinen içkimizi yudumlamak ve anılarımızı anlatmak için ahşap tasımızın etrafında toplandı.
Yaşlı bir beyefendi olması gerektiği gibi acı maddeyi bir seferde mideye indirdi ve Suva’da neden daha çok kava bar olduğunu açıkladı. Geçen yüzyılın ikinci yarısına kadar iTaukei ve Indo-Fijians’ın alkol almasına veya tüketmesine izin verilmedi. Böylece müşteri çekmek için genellikle garsonlarının güzelliğine ve baştan çıkarıcı seslerine güvenen kava barlar, yerel halkın dışlandığı sadece Avrupa barlarına bir alternatif haline geldi.
Kasabadaki son günümde, kurucularından biri olan 36 yaşındaki Nakita Irvin ile tanıştığım yeni açılan sanat merkezi Suva CAS’a gittim. CAS, Bayan Irvin’in büyükbabasına ait bir depoda bir sergi düzenledi. galeriye dönüştürülmüştü. İlk sergi, Suva, Değişen Manzaralar, sadece birkaç gün önce açıldı ve memleketlerini belgeleyen genç yerel sokak fotoğrafçılarının çalışmalarına yer verdi. VISUALICE adlı bir rapçi/fotoğrafçı tarafından çekilen, aklımda kalan görüntü, siyah tesettürlü bir kadını neredeyse ortadan kaybolacak kadar karanlık bir arka plan üzerinde yürürken gösteriyor; Yanında, çerçevenin sol tarafında, Fiji’deki araziyi özelleştirmeye yönelik erken bir İngiliz girişimine atıfta bulunan “Bu Noktada Kamu Arazi Satışları 1880” sözcükleri oyulmuştur.
Kava barların çoğu, sarhoşları veya hırsızları caydırmak için tasarlanmış yüksek ses sistemleri ve metal kapıları olan oldukça pis, erkek egemen yerlerdir. Mana bu formülü kökten değiştirerek kadınların ve erkeklerin bir araya gelerek kava, kahve, bira ve kokteyllerini yudumladıkları temiz ve konforlu bir mekan yaratıyor. Grubumuzun yanında, Avrupalı meslektaşlarıyla bir iş toplantısı yapan geleneksel giyimli Melanezyalılar vardı. Yaşlı üyeleri akşam yemeğinde kava içen çok kuşaklı bir aile vardı.
Geleneksel olarak, bir gruptaki herkes kavayı büyük bir tahta kaseden bilo adı verilen ortak bir kaba alır ve ardından aynı kupadan içer. Manada, kaseyi kirletmemek için her kişinin bir kepçe ile doldurulmuş ayrı bir bilosu vardı. Küçük bir grup insan, kava olarak da bilinen içkimizi yudumlamak ve anılarımızı anlatmak için ahşap tasımızın etrafında toplandı.
Yaşlı bir beyefendi olması gerektiği gibi acı maddeyi bir seferde mideye indirdi ve Suva’da neden daha çok kava bar olduğunu açıkladı. Geçen yüzyılın ikinci yarısına kadar iTaukei ve Indo-Fijians’ın alkol almasına veya tüketmesine izin verilmedi. Böylece müşteri çekmek için genellikle garsonlarının güzelliğine ve baştan çıkarıcı seslerine güvenen kava barlar, yerel halkın dışlandığı sadece Avrupa barlarına bir alternatif haline geldi.
Kasabadaki son günümde, kurucularından biri olan 36 yaşındaki Nakita Irvin ile tanıştığım yeni açılan sanat merkezi Suva CAS’a gittim. CAS, Bayan Irvin’in büyükbabasına ait bir depoda bir sergi düzenledi. galeriye dönüştürülmüştü. İlk sergi, Suva, Değişen Manzaralar, sadece birkaç gün önce açıldı ve memleketlerini belgeleyen genç yerel sokak fotoğrafçılarının çalışmalarına yer verdi. VISUALICE adlı bir rapçi/fotoğrafçı tarafından çekilen, aklımda kalan görüntü, siyah tesettürlü bir kadını neredeyse ortadan kaybolacak kadar karanlık bir arka plan üzerinde yürürken gösteriyor; Yanında, çerçevenin sol tarafında, Fiji’deki araziyi özelleştirmeye yönelik erken bir İngiliz girişimine atıfta bulunan “Bu Noktada Kamu Arazi Satışları 1880” sözcükleri oyulmuştur.