‘’GİBİ’’ dizisini izlemeyen kaldı mı? İzlemediyseniz de toplumsal medyada capslerine rastlamış olmanız beklenen. Onlarca dizi ortasında fark atan ve kendine mahsus replikleriyle epey sevilen dizi hakkında ruhsal açılımlar yapacağım ve şaşıracaksınız.
Dizide herkes olmak istediği kişi ve herkes olduğu kendinden mutlu.
Büyük argümanlar yok. Her karakter absürt hudutlarda doğal ve ortalama toplumsal zekaya sahip. Bunu küfür yerine geçebilecek söz sayısının azlığından ve neredeyse refleks sayılabilecek davranışların fazlalığından anlıyoruz. Ve tabi olayların etkisinin ışık suratında geride kalışından… özetlemek gerekirsesı dizi anlardan toplama bir kurgudan oluşuyor ve haliyle bağlam epey yüzeysel. Üzerinde düşünmemiz gerekmiyor. bu biçimdece zorlayıcı hislerle ortamıza ara giriyor. Mevzuya buradan bakarsak diziye kapılmak bir kaçınma, lakin eğlendiren bir aktivite seçimi olarak bakıldığında da bir bedeli besliyor diyebiliriz. Cümbüşle ortası açılmış hızı beş karış bir toplum olmaya yanlışsız gittiğimizin farkında olanlar için dizi hayli eğlenceli.
Dizide toplumsal normların kimileri epey önemsenmiş.
Yaşlıların yıkanması yahut spora verilen ehemmiyet gibi… Kimsenin birbirine kıyası yok. Komikse gülünüyor, istenmeyen durumlara yansılar ani ve çıplak. her neyse o yani. Diziyi izlerken düşünmeden konuşma sahneleri çok komik ve dizideki en seksi şey bence bu refleksif davranışlar.
Dizide kimse kimseye dönüşme telaşında değil. Düşünsenize sert eleştiriliyor olsanız bile bir ortada durabilmeye yetecek kadar kuvvetli bağlarınız var. Gerçek şu ki, tenkide odaklanmamak için fazlaca zeki olmamak ya da zihnin oyunlarını gorebilmek kadar zeki olmak gerekiyor.
Dizide olağanın bir tanımı yok. Absürt güldürüde tam bu biçimde bir yerden halkın kalbine ulaşıyor.
her insanın akıl dağıttığı repliklerin bilakis, bakın bu biçimde olunlar, sakın bu biçimde olmayınların olmadığı doğal bir habitatı var. Karakterler sorgu dışı kurgulandığı için kendinden emin. Dizide tansiyon yok, kuşku yok, çözümsüzlük yok. Merak var, dürtüsel kararlar var ve kırılganlığa karşı esnek bozulmayan birliktelik var.
yaşamın ortasından hepimizin yaşayabileceği ince ayrıntılarla oluşturulmuş senaryosuyla 3. döneme kadar oldukça kabul aldı.
Dizide adeta herkes kendini oynuyor. Vatka kısmını tekrar yine izledim. Vatkalı ceket bir toplumsal intihardır
Bu kısımda toplumda ayrıksı duranlara toplumun toplumsal bedel olarak şuurlu yalnızlaştırmayı nasıl reva gördüğü pek güldürerek vurgulanmış.
Psikolojik olarak esnekliğe, anlayışa, olduğu kadarına, bir daha denemeye ve en değerlisi gülerken hatalı hissetmemeye gereksinimimiz var. Dizi de vurgulanan arkadaşlık teması hayat yalnız yaşamak ve kusur peşinde koşmak için epeyce kısa dedirtiyor.
Instagram
Twitter
Dizide herkes olmak istediği kişi ve herkes olduğu kendinden mutlu.
Büyük argümanlar yok. Her karakter absürt hudutlarda doğal ve ortalama toplumsal zekaya sahip. Bunu küfür yerine geçebilecek söz sayısının azlığından ve neredeyse refleks sayılabilecek davranışların fazlalığından anlıyoruz. Ve tabi olayların etkisinin ışık suratında geride kalışından… özetlemek gerekirsesı dizi anlardan toplama bir kurgudan oluşuyor ve haliyle bağlam epey yüzeysel. Üzerinde düşünmemiz gerekmiyor. bu biçimdece zorlayıcı hislerle ortamıza ara giriyor. Mevzuya buradan bakarsak diziye kapılmak bir kaçınma, lakin eğlendiren bir aktivite seçimi olarak bakıldığında da bir bedeli besliyor diyebiliriz. Cümbüşle ortası açılmış hızı beş karış bir toplum olmaya yanlışsız gittiğimizin farkında olanlar için dizi hayli eğlenceli.
Dizide toplumsal normların kimileri epey önemsenmiş.
Yaşlıların yıkanması yahut spora verilen ehemmiyet gibi… Kimsenin birbirine kıyası yok. Komikse gülünüyor, istenmeyen durumlara yansılar ani ve çıplak. her neyse o yani. Diziyi izlerken düşünmeden konuşma sahneleri çok komik ve dizideki en seksi şey bence bu refleksif davranışlar.
Dizide kimse kimseye dönüşme telaşında değil. Düşünsenize sert eleştiriliyor olsanız bile bir ortada durabilmeye yetecek kadar kuvvetli bağlarınız var. Gerçek şu ki, tenkide odaklanmamak için fazlaca zeki olmamak ya da zihnin oyunlarını gorebilmek kadar zeki olmak gerekiyor.
Dizide olağanın bir tanımı yok. Absürt güldürüde tam bu biçimde bir yerden halkın kalbine ulaşıyor.
her insanın akıl dağıttığı repliklerin bilakis, bakın bu biçimde olunlar, sakın bu biçimde olmayınların olmadığı doğal bir habitatı var. Karakterler sorgu dışı kurgulandığı için kendinden emin. Dizide tansiyon yok, kuşku yok, çözümsüzlük yok. Merak var, dürtüsel kararlar var ve kırılganlığa karşı esnek bozulmayan birliktelik var.
yaşamın ortasından hepimizin yaşayabileceği ince ayrıntılarla oluşturulmuş senaryosuyla 3. döneme kadar oldukça kabul aldı.
Dizide adeta herkes kendini oynuyor. Vatka kısmını tekrar yine izledim. Vatkalı ceket bir toplumsal intihardır
Psikolojik olarak esnekliğe, anlayışa, olduğu kadarına, bir daha denemeye ve en değerlisi gülerken hatalı hissetmemeye gereksinimimiz var. Dizi de vurgulanan arkadaşlık teması hayat yalnız yaşamak ve kusur peşinde koşmak için epeyce kısa dedirtiyor.