Hawaii’nin Maui adasındaki Kahului Havaalanı yakınlarındaki plajlar cennet gibi olmaya devam ediyor; O yuvarlanırken altın rengi kumları turkuaz dalgaların altında kayboluyor ve palmiye ağaçları hala rüzgarda sallanıyor.
Ama batıya yarım saat gidin ve manzara çok farklı görünüyor. Bir zamanlar 13.000 kişiye ev sahipliği yapan tarihi sahil kasabası Lahaina, geçen hafta ülkenin bir yüzyıldan uzun süredir gördüğü en ölümcül orman yangını nedeniyle büyük ölçüde duman ve küle döndü. Şimdi sakinler, kaçarken geride bıraktıkları eşyaları geri almaya çalışmak için moloz dağlarını ve kuş leşlerini kazmak zorunda.
Şimdiye kadar en az 106 kişinin öldüğü doğrulandı. Kurtarma ekipleri adanın daha ücra köşelerine ulaştıkça ölü sayısının bu hafta artması bekleniyor.
Geçen hafta yangınları haber yapmak için Hawaii’ye uçan Haber’ın ulusal yazı işleri departmanının Los Angeles merkezli muhabiri Jill Cowan, “Korkunç durumlara düştüğünüzde, duygularınızı kapatmalısınız” dedi. “Aksi takdirde çalışamaz veya işinizi yapamazsınız.”
Cuma günü motelinde yaptığı bir telefon görüşmesinde, Kaliforniya’daki orman yangınlarını bildirme deneyiminin Hawaii’deki yangınları yönetmesine nasıl yardımcı olduğunu, zihninde nasıl bir yıkım görüntüsünün kaldığını ve bir felaket anında olay yerinde bulunmanın muhabirler için neden bu kadar önemli olduğunu paylaştı. alan. Bunlar röportajdan düzenlenmiş alıntılardır.
Bu raporlamaya nasıl geldiniz?
Çarşamba sabahı uyandığımda, sosyal medyada Lahaina’nın yandığı tüm bu videolara bakıyordum. Giderek daha fazla ayrıntı gün ışığına çıktıkça, yıkımın ne kadar korkunç olduğu ortaya çıktı. Çarşamba öğle vakti, ilk hikayemizin yazılmasına yardım ettim. Bundan aşağıdakiler gelişti: Yakınsınız ve orada bulundunuz ve yolunuzu biliyorsunuz; gidebilir misin
Hala içeri uçabildin mi?
Hala uçuşlar vardı, ancak zorunlu olmayan seyahatler kesinlikle önerilmedi. Neyse ki benim uçuşum iptal olmadı ama pek çoğu iptal oldu.
Geldiğinizde yaptığınız ilk şey neydi?
Uçaktan indim ve hemen insanlarla röportaj yapmaya başladım. Havaalanı aşırı kalabalıktı – o zamanlar hala turistleri geri çevirmeye çalışıyorlardı. Kaynakları kullanmak istemedikleri için balayını iptal eden bir çiftle konuştum.
Sigorta kapsamınızı nasıl planladınız?
Temel olarak, son dakika haberleri için yola çıktığımda, editörlerimin direktifi, bir şey görürseniz, onu Slack kanalına atın ve onunla ne yapacağımızı bulalım. Times’ın canlı blogunun güzelliği burada: Haber çok zamanında. Herhangi bir saha gözlemini paylaşmaya teşvik ediliyoruz.
2018 kamp ateşi de dahil olmak üzere birçok Kaliforniya orman yangınını haber yaptınız. Bu deneyim nasıl yardımcı oldu?
Burada gördüklerimi Kaliforniya’daki bazı büyük orman yangınlarıyla karşılaştırabilirim. On yıldan fazla bir süredir bu konuda haber yapıyorum, orman yangınlarının neden çok daha tehlikeli ve zarar verici hale geldiğini anlıyorum.
Yangınlara ne kadar yaklaştınız?
Ağırlıklı olarak barınakların bulunduğu Kahului bölgesini inceledim. Perşembe günü Vali Josh Green’in konuştuğu bir basın toplantısına gittim. Ayrıca Lahaina üzerinden uçtum ve havadan rapor verdim.
Yanınızda hangi koruyucu ekipmanları getirdiniz?
Ben işin içine girdiğimde en büyük tehlike geçtikten sonraydı. Alevlerin ortasında olmaya gerek yok, bu yüzden bugüne kadar ihtiyacım olmayan bir maske ve duman gözlüğü ile uçtum.
Sahada muhabirlerin olması neden bu kadar önemli?
İnsanlarla yaptığınız sıradan konuşmalarda, sonunda alıntı yapmadığınız şeylerden bile geliştirdiğiniz bir anlayış vardır. Perşembe günü, sığınma evinde oturmuş, mahallesi yandığında her şeyini kaybeden bir kadınla sohbet ediyordum ve biri yanına gelip ona içinde pipet olan soğuk, taze bir hindistancevizi ikram etti. Bu Hawaii’ye özgü bir an diye düşündüm.
Kriz devam ederken yetkililer, ekonomisi turizme dayanan adaya ziyaretçileri seyahat etmemeye çağırdı. Yerel işletmeler bununla nasıl başa çıkıyor?
Bir yandan kimse kaynakları israf etmek istemiyor ve birçok yerel halk, bazı tatilcilerin her şey normalmiş gibi davranmasına sinirlendi, ancak burada gelir kaybetmek istemeyen ve çalışmaya devam etmekten başka seçeneği olmayan çalışan insanlar da var. Pandemi sırasında bu dinamiklerin kilit işçilerde ve Hawaii’de ortaya çıktığını gördük. Servis ekonominiz olduğunda, iğneye iplik geçirmek zordur.
Genel olarak, yerel halk geri dönüp yeniden inşa etmeyi mi planlıyor yoksa başka bir yere mi taşınmak istiyor?
Konuştuğum birçok insan başka nereye gideceklerini bilmediklerini söyledi. Zaten krizde olan emlak piyasasını önemli ölçüde ağırlaştıracak. Hizmet endüstrilerinde çalışmak için Hawaii’ye gelen bazı insanlar var – şnorkelli yüzme, tekne turları, barmenler – ve eğer anakarayla bağları varsa, geri dönebilirler ve Maui yeniden inşa edilirken muhtemelen bir işgücü sorunu yaratabilirler.
Haberciliğinizin en zor kısmı neydi?
Anlaşılabilir nedenlerden dolayı, hava dalışı yapan ve ziyaretçinin deneyimini ön planda tutan insanlara karşı bir hayal kırıklığı veya güvensizlik var. İnsanlara Hawaii dışındaki insanların neler olup bittiğini anlamalarının tek yolunun onlarla konuşmak ve hikayelerini olabildiğince doğru ve derin bir şekilde anlatmak olduğunu söyleyerek bunun bilincinde olmaya çalışıyorum. Yapmak isteyeceğimiz son şey, bunu yaşayan insanların deneyimlerini yansıtmamaktır.
Ayrıca ada genelindeki büyük yardım çalışmalarına yardım eden birçok sakinden bu hikayenin anlatılmasını istediklerini ve insanların çok yardıma ihtiyaçları olduğunu ve olmaya devam edeceklerini bilmelerini istediklerini duydum.
Ama batıya yarım saat gidin ve manzara çok farklı görünüyor. Bir zamanlar 13.000 kişiye ev sahipliği yapan tarihi sahil kasabası Lahaina, geçen hafta ülkenin bir yüzyıldan uzun süredir gördüğü en ölümcül orman yangını nedeniyle büyük ölçüde duman ve küle döndü. Şimdi sakinler, kaçarken geride bıraktıkları eşyaları geri almaya çalışmak için moloz dağlarını ve kuş leşlerini kazmak zorunda.
Şimdiye kadar en az 106 kişinin öldüğü doğrulandı. Kurtarma ekipleri adanın daha ücra köşelerine ulaştıkça ölü sayısının bu hafta artması bekleniyor.
Geçen hafta yangınları haber yapmak için Hawaii’ye uçan Haber’ın ulusal yazı işleri departmanının Los Angeles merkezli muhabiri Jill Cowan, “Korkunç durumlara düştüğünüzde, duygularınızı kapatmalısınız” dedi. “Aksi takdirde çalışamaz veya işinizi yapamazsınız.”
Cuma günü motelinde yaptığı bir telefon görüşmesinde, Kaliforniya’daki orman yangınlarını bildirme deneyiminin Hawaii’deki yangınları yönetmesine nasıl yardımcı olduğunu, zihninde nasıl bir yıkım görüntüsünün kaldığını ve bir felaket anında olay yerinde bulunmanın muhabirler için neden bu kadar önemli olduğunu paylaştı. alan. Bunlar röportajdan düzenlenmiş alıntılardır.
Bu raporlamaya nasıl geldiniz?
Çarşamba sabahı uyandığımda, sosyal medyada Lahaina’nın yandığı tüm bu videolara bakıyordum. Giderek daha fazla ayrıntı gün ışığına çıktıkça, yıkımın ne kadar korkunç olduğu ortaya çıktı. Çarşamba öğle vakti, ilk hikayemizin yazılmasına yardım ettim. Bundan aşağıdakiler gelişti: Yakınsınız ve orada bulundunuz ve yolunuzu biliyorsunuz; gidebilir misin
Hala içeri uçabildin mi?
Hala uçuşlar vardı, ancak zorunlu olmayan seyahatler kesinlikle önerilmedi. Neyse ki benim uçuşum iptal olmadı ama pek çoğu iptal oldu.
Geldiğinizde yaptığınız ilk şey neydi?
Uçaktan indim ve hemen insanlarla röportaj yapmaya başladım. Havaalanı aşırı kalabalıktı – o zamanlar hala turistleri geri çevirmeye çalışıyorlardı. Kaynakları kullanmak istemedikleri için balayını iptal eden bir çiftle konuştum.
Sigorta kapsamınızı nasıl planladınız?
Temel olarak, son dakika haberleri için yola çıktığımda, editörlerimin direktifi, bir şey görürseniz, onu Slack kanalına atın ve onunla ne yapacağımızı bulalım. Times’ın canlı blogunun güzelliği burada: Haber çok zamanında. Herhangi bir saha gözlemini paylaşmaya teşvik ediliyoruz.
2018 kamp ateşi de dahil olmak üzere birçok Kaliforniya orman yangınını haber yaptınız. Bu deneyim nasıl yardımcı oldu?
Burada gördüklerimi Kaliforniya’daki bazı büyük orman yangınlarıyla karşılaştırabilirim. On yıldan fazla bir süredir bu konuda haber yapıyorum, orman yangınlarının neden çok daha tehlikeli ve zarar verici hale geldiğini anlıyorum.
Yangınlara ne kadar yaklaştınız?
Ağırlıklı olarak barınakların bulunduğu Kahului bölgesini inceledim. Perşembe günü Vali Josh Green’in konuştuğu bir basın toplantısına gittim. Ayrıca Lahaina üzerinden uçtum ve havadan rapor verdim.
Yanınızda hangi koruyucu ekipmanları getirdiniz?
Ben işin içine girdiğimde en büyük tehlike geçtikten sonraydı. Alevlerin ortasında olmaya gerek yok, bu yüzden bugüne kadar ihtiyacım olmayan bir maske ve duman gözlüğü ile uçtum.
Sahada muhabirlerin olması neden bu kadar önemli?
İnsanlarla yaptığınız sıradan konuşmalarda, sonunda alıntı yapmadığınız şeylerden bile geliştirdiğiniz bir anlayış vardır. Perşembe günü, sığınma evinde oturmuş, mahallesi yandığında her şeyini kaybeden bir kadınla sohbet ediyordum ve biri yanına gelip ona içinde pipet olan soğuk, taze bir hindistancevizi ikram etti. Bu Hawaii’ye özgü bir an diye düşündüm.
Kriz devam ederken yetkililer, ekonomisi turizme dayanan adaya ziyaretçileri seyahat etmemeye çağırdı. Yerel işletmeler bununla nasıl başa çıkıyor?
Bir yandan kimse kaynakları israf etmek istemiyor ve birçok yerel halk, bazı tatilcilerin her şey normalmiş gibi davranmasına sinirlendi, ancak burada gelir kaybetmek istemeyen ve çalışmaya devam etmekten başka seçeneği olmayan çalışan insanlar da var. Pandemi sırasında bu dinamiklerin kilit işçilerde ve Hawaii’de ortaya çıktığını gördük. Servis ekonominiz olduğunda, iğneye iplik geçirmek zordur.
Genel olarak, yerel halk geri dönüp yeniden inşa etmeyi mi planlıyor yoksa başka bir yere mi taşınmak istiyor?
Konuştuğum birçok insan başka nereye gideceklerini bilmediklerini söyledi. Zaten krizde olan emlak piyasasını önemli ölçüde ağırlaştıracak. Hizmet endüstrilerinde çalışmak için Hawaii’ye gelen bazı insanlar var – şnorkelli yüzme, tekne turları, barmenler – ve eğer anakarayla bağları varsa, geri dönebilirler ve Maui yeniden inşa edilirken muhtemelen bir işgücü sorunu yaratabilirler.
Haberciliğinizin en zor kısmı neydi?
Anlaşılabilir nedenlerden dolayı, hava dalışı yapan ve ziyaretçinin deneyimini ön planda tutan insanlara karşı bir hayal kırıklığı veya güvensizlik var. İnsanlara Hawaii dışındaki insanların neler olup bittiğini anlamalarının tek yolunun onlarla konuşmak ve hikayelerini olabildiğince doğru ve derin bir şekilde anlatmak olduğunu söyleyerek bunun bilincinde olmaya çalışıyorum. Yapmak isteyeceğimiz son şey, bunu yaşayan insanların deneyimlerini yansıtmamaktır.
Ayrıca ada genelindeki büyük yardım çalışmalarına yardım eden birçok sakinden bu hikayenin anlatılmasını istediklerini ve insanların çok yardıma ihtiyaçları olduğunu ve olmaya devam edeceklerini bilmelerini istediklerini duydum.