Koreatown Los Angeles’ta N. Western Bulvarı’ndaki Blipsy Bar’a ilk girdiğim zamanı her zaman hatırlayacağım. Hollywood kalabalığının koşuşturmasından uzaklaşmak için burada 80’lerde bir genç gibi hissettim. İnsanların ucuz içkiler satın almasını ve sunulan atari oyunlarına nostaljik bir şekilde göz atmasını izleyerek karamsar, retro atmosfere yerleştim: Bayan Pac-Man, Gun Fight, Track & Field, Paperboy.
Duvar pelüş hayvanlarla kaplıydı ve bar eski alet ve oyuncaklarla doluydu. Bir dans pisti ve bir disko ışığı vardı. Bir bakıma, çevremdeki insanlar buraya gerçeklikten kaçmak, kendilerini dijital bir alternatife kaptırmak için gelmişlerdi – ama yine de her şey gerçekmiş gibi geliyordu.
Benim için saplantı haline gelecek bir projenin başlangıcıydı. Küçük Leica’mı aldım ve karanlıkta sonuna kadar ateş etmeye başladım. Barmen beni yakalamadan önce birkaç fotoğraf çektim.
“Hey. Başka fotoğraf yok,” dedi.
Fransa’da büyümüş olmama rağmen, Japonya ve Amerika’nın atari salonları kültürlerine uzun zamandır ilgim var.
Büyüleyiciliğimin bir kısmı, bu yerlerin Jaws ve Terminatör 2’den Geleceğe Dönüş Bölüm II’ye ve Ferris Bueller’s Day Off gibi popüler filmlerde gösterilmesinden kaynaklanıyor. Ancak oyun salonları bana kendi çocukluk deneyimlerimi de hatırlatıyor – özellikle gençlik yıllarımda, tek başıma veya arkadaşlarımla bir Street Fighter veya Pac-Man oyun salonunu kovalarken veya bir ev konsolunda kaybolmak: Atari, Nintendo, Sega.
2018’de Los Angeles’a ilk geldiğimde şehri anlamakta, gezinmekte zorlandım. Hiç bu kadar geniş bir yerde vakit geçirmemiştim. Şehrin pasajlarını ziyaret etmek ve belgelemek, bana keşfetmem için bir çerçeve sağladı – önce şehrin sınırları içinde, ardından Orange ve Riverside ilçelerinin sahil kasabaları ve çöl vahalarını.
Amacımın bir kısmı, 80’lerde veya 90’larda çekilmiş gibi görünen çağdaş fotoğraflar çekmekti.
Ayrıca insanların ve ortamların çeşitliliği beni cezbetti. Her pasaj, plaj müdavimlerinden ve barlara gidenlerden ciddi bir şekilde adanmış kumarbazlara kadar biraz farklı bir kalabalığı kendine çekiyor. Atmosferler de değişir – bazıları parlak, bozulmamış, düzenli; biraz karanlık, karamsar, gizli.
Oyun salonları ve diğer oyun alanlarının Los Angeles’ta uzun ve karmaşık bir geçmişi vardır. 1939’da şehir, langırt ve pençe oyunları da dahil olmak üzere çeşitli oyunları yasakladı ve bunların kamusal alanlarda baş belası olduğunu ilan etti. Arşiv fotoğrafları, bazı oyunların belediye yetkilileri tarafından nasıl tahrip edildiğini gösteriyor.
1974’te Kaliforniya Yüksek Mahkemesi, langırt oyununun kumardan ziyade bir beceri oyunu olduğuna karar verdiğinde, yasak kaldırıldı.
Bugünün pasajları başka streslerle sıkışıyor. Eski oyunların bakımı zor ve onarımı pahalı olabilir. Daha yeni bir oyun bozulduğunda veya servise ihtiyaç duyduğunda, atari salonu sahipleri genellikle üreticiyle iletişime geçerek teknik destek alabilir. Öte yandan eski oyunlar, Facebook grupları ve çevrimiçi forumlar aracılığıyla sorunları gidermek için genellikle sahiplerini yalnız bırakır.
Ancak hevesli oyuncular için bu pratik kaygılar pek önemli değil. Oyun salonları hayal kurmamıza izin verir ama aynı zamanda bizi harekete geçirir İçeri rüya. Bizi gerçeklikten uzaklaştırıyorlar. Ve son zamanlarda bu cazibe her zamanki kadar güçlü hissettiriyor.
Frank Bobot Los Angeles’ta yaşayan bir fotoğrafçı. Çalışmalarını takip etmeye devam edebilirsiniz. instagram ve onun üzerinde İnternet sitesi.
Duvar pelüş hayvanlarla kaplıydı ve bar eski alet ve oyuncaklarla doluydu. Bir dans pisti ve bir disko ışığı vardı. Bir bakıma, çevremdeki insanlar buraya gerçeklikten kaçmak, kendilerini dijital bir alternatife kaptırmak için gelmişlerdi – ama yine de her şey gerçekmiş gibi geliyordu.
Benim için saplantı haline gelecek bir projenin başlangıcıydı. Küçük Leica’mı aldım ve karanlıkta sonuna kadar ateş etmeye başladım. Barmen beni yakalamadan önce birkaç fotoğraf çektim.
“Hey. Başka fotoğraf yok,” dedi.
Fransa’da büyümüş olmama rağmen, Japonya ve Amerika’nın atari salonları kültürlerine uzun zamandır ilgim var.
Büyüleyiciliğimin bir kısmı, bu yerlerin Jaws ve Terminatör 2’den Geleceğe Dönüş Bölüm II’ye ve Ferris Bueller’s Day Off gibi popüler filmlerde gösterilmesinden kaynaklanıyor. Ancak oyun salonları bana kendi çocukluk deneyimlerimi de hatırlatıyor – özellikle gençlik yıllarımda, tek başıma veya arkadaşlarımla bir Street Fighter veya Pac-Man oyun salonunu kovalarken veya bir ev konsolunda kaybolmak: Atari, Nintendo, Sega.
2018’de Los Angeles’a ilk geldiğimde şehri anlamakta, gezinmekte zorlandım. Hiç bu kadar geniş bir yerde vakit geçirmemiştim. Şehrin pasajlarını ziyaret etmek ve belgelemek, bana keşfetmem için bir çerçeve sağladı – önce şehrin sınırları içinde, ardından Orange ve Riverside ilçelerinin sahil kasabaları ve çöl vahalarını.
Amacımın bir kısmı, 80’lerde veya 90’larda çekilmiş gibi görünen çağdaş fotoğraflar çekmekti.
Ayrıca insanların ve ortamların çeşitliliği beni cezbetti. Her pasaj, plaj müdavimlerinden ve barlara gidenlerden ciddi bir şekilde adanmış kumarbazlara kadar biraz farklı bir kalabalığı kendine çekiyor. Atmosferler de değişir – bazıları parlak, bozulmamış, düzenli; biraz karanlık, karamsar, gizli.
Oyun salonları ve diğer oyun alanlarının Los Angeles’ta uzun ve karmaşık bir geçmişi vardır. 1939’da şehir, langırt ve pençe oyunları da dahil olmak üzere çeşitli oyunları yasakladı ve bunların kamusal alanlarda baş belası olduğunu ilan etti. Arşiv fotoğrafları, bazı oyunların belediye yetkilileri tarafından nasıl tahrip edildiğini gösteriyor.
1974’te Kaliforniya Yüksek Mahkemesi, langırt oyununun kumardan ziyade bir beceri oyunu olduğuna karar verdiğinde, yasak kaldırıldı.
Bugünün pasajları başka streslerle sıkışıyor. Eski oyunların bakımı zor ve onarımı pahalı olabilir. Daha yeni bir oyun bozulduğunda veya servise ihtiyaç duyduğunda, atari salonu sahipleri genellikle üreticiyle iletişime geçerek teknik destek alabilir. Öte yandan eski oyunlar, Facebook grupları ve çevrimiçi forumlar aracılığıyla sorunları gidermek için genellikle sahiplerini yalnız bırakır.
Ancak hevesli oyuncular için bu pratik kaygılar pek önemli değil. Oyun salonları hayal kurmamıza izin verir ama aynı zamanda bizi harekete geçirir İçeri rüya. Bizi gerçeklikten uzaklaştırıyorlar. Ve son zamanlarda bu cazibe her zamanki kadar güçlü hissettiriyor.
Frank Bobot Los Angeles’ta yaşayan bir fotoğrafçı. Çalışmalarını takip etmeye devam edebilirsiniz. instagram ve onun üzerinde İnternet sitesi.