Persona

Seksenler

Yeni Üye
PERSONA
Pek bilinmeyen bir film paylaşalım bugün. Ingmar Bergman’ın yönetmenliğini yaptığı, 1966 yapımı bir İsveç filmi. Başrollerini Bibi Andersson ve Liv Ullmann’ın oynadığı film, Ingmar Bergman’ın en iyi filmleri arasında gösteriliyor. Bedensel ya da hiçbir psikolojik rahatsızlığı olmamasına rağmen konuşmayı reddeden ve çevresiyle tüm ilişkisini kesmiş bir aktris ile ona bakan hemşire arasındaki ilişkiyi anlatıyor filmde.

Persona sözcüğü Latince’de “maske” anlamında kullanılırmış. Roma’da aktörler sahneye çıkarken, yüzlerine temsil ettikleri kişilerin maskelerini geçirirlermiş. Bu yüzden isim filme oldukça uygun.

Filme alışmanız, onu sindirmeniz biraz zaman alıyor. Hele girişteki acayip sesler yüzünden,bir an “acaba yanlış filme mi geldim, korku filmi mi izleyeceğim?” diye düşünmedim değil. Dakikalar ilerledikçe içine giriyorsunuz, yazılsa roman olacak türden etkileyici repliklerinin içine kayboluyorsunuz. Durdurup filmi tekrar ve tekrar dinlemek istiyorsunuz konuşmaları.

Bibi Andersson ve Liv Ullman, mükemmel oyunculukları ile sarsıyor. Hiç ama hiç konuşmayan bir kadın ve hiç susmayan başka bir kadın. Bir evde yalnız ikisi. Bir süre sonra sinir bozucu bir durum oluşuyor, karakterlerin zıtlıkları psikolojinizi bozuyor. Fakat bir an geliyor, ikisi birbirine öylesine karışıyor ki anlamak zorlaşıyor. Zaten röportajlarda da Bergman’ın filmin anlaşılmasını istemediğini okuyorum.

Filmi izlerken yorgun ya da uykulu olmamak gerekir, zira diyaloglar üzerine kurulu biraz da. Konuşmaları kaçırdığınızda film de kopuyor, geri alıp tekrar izlemek gerekiyor.

“Kimse seni sorgulamıyor, sahte misin, gerçek misin demiyor.”

“Benim anlamadığımı mı sanıyorsun? Var olmak denilen o umutsuz düşü… Olur gibi görünmek değil, var olmak. Her an bilinçli, tetikte… Aynı zamanda başkalarının huzurundaki varlığınla kendi içindeki varlık arasındaki o yarılma… Baş dönmesi ve gerçek yüzünün açığa çıkarılması için o bitimsiz açlık… Ele geçirilmek, eksiltilmek ve hatta belki de yok edilmek… Her kelime yalan… Her jest sahte… Her gülümseme yalnızca bir yüz hareketi… İntihar etmek? Hayır. Fazlasıyla iğrenç…”

Tekrar tekrar izlenilesi bir film.

Keyifli seyirler.: )