babaadam
Aktif Üye
Rusya başkanı Putin: Türkiye ve bilhassa Cumhurbaşkanı Erdoğan sıkıntı lakin sağlam partnerler
Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin, fikir kuruluşu Valday Kulübü tarafınca düzenlenen toplantının genel oturumundaki konuşmasında, “Batı son senelerda, son aylarda Ukrayna’daki durumu alevlendirecek ve tırmandıracak bir dizi adım attı” dedi.
Putin, bu biçimde gösterilmesine rağmen, ‘Batı’da birlik olmadığını’ kaydetti ve “Batı bir holding” diye ekledi.
Rusya başkanı ayrıyeten, Kuzey Akım boru sınırlarına düzenlenen sabotajlara ilişkin, “Avrupa’daki gaz boru sınırlarının imha edilmesiyle kırmızı çizgi aşıldı” ifadelerini kullandı.
“Batı’nın siyasetleri kanlı ve kirli. Batı, ülkelerin ve halkların egemenliğini reddediyor” diyen Putin, “Batı, insanlığın tüm kaynakları üstünde hak sav ediyor” eleştirisini yaptı.
“Zamanında, Naziler kitap yakacak kadar ileri gitmişlerdi, şimdiyse Batı’daki ‘liberalizm muhafızları’, Dostoyevski ve Çaykovski’yi yasaklıyorlar” diye devam eden Putin, Rus külçeşidini bu türlü ‘iptal etmeye’ çalışanların hiç bir yere varamayacaklarını belirtti. Putin, “Tarih her şeyi yerli yerine koyacak ve ne Dostoyevski ne Puşkin ne de Çaykovski unutulacak, bilakis onları unutturmaya çalışanlar kendileri unutulacaklar” diye ekledi.
Putin ayrıyeten, “Dünyadaki olaylar, daha evvelki (Valday) toplantılarda bahsetmiş olduğumiz olumsuz senaryo üzerinden gelişmeye devam ediyor. Bu olaylar yalnızca askeri-siyasi alanda değil, hem de ekonomik ve beşeri alanlarda da büyük ölçekli, sistemsel bir krize dönüştü” dedi.
Putin’in konuşmasından öne çıkan başlıklar şöyle:
Rusya’yı yok edip jeopolitik haritadan silmeyi asla başaramadılar ve gelecekte de başaramayacaklar.
(Batı’nın hegemonyasını muhafaza dileğinin aksine) Rusya, kendisi bir hegemon olmayacak, bu biçimde bir planımız yok.
Liberal ideoloji, bugün tanınmayacak kadar değişti. Başlangıçta klasik liberalizm, herkesin özgürlüğünü istediğinizi söyleme, istediğinizi yapma özgürlüğü olarak anladıysa da, 20. yüzyılda liberaller, açık toplumun düşmanları olduğunu ve bu düşmanların özgürlüğünün sonlandırılması, hatta ellerinden alınması gerektiğini söylemeye başladılar. Şimdiyse liberalizm absürt hale geldi, rastgele bir alternatif bakış açısı yıkıcı, propaganda ve demokrasi tehdidi ilan ediliyor.
Birleşmiş Milletler ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin yapısının, dünyadaki çeşitliliği yansıtacak halde değiştirilmesini kıymetlendirmemiz gerekiyor.
Mevcut sert çatışma şartlarında, bağımsız, kendine mahsus bir medeniyet olan Rusya, Batı’yı hiç bir vakit düşman olarak görmedi ve görmüyor. Amerikan, Fransız, İngiliz ve Alman düşmanlığı üzere yabancı düşmanlığı tezahürleri, Rus düşmanlığı ve Yahudi düşmanlığı üzere ırkçılığın biçimleridir.
Yeni dünya sisteminin en başta kanunlara ve hukuka dayanması, özgür ve adil olması gerektiğini düşünüyoruz. Global ve ticaret de daha adil ve açık hale gelmeli.
Rusya, milletlerarası ödemelerin yapılması için de olmak üzere, yeni memleketler arası finans platformları oluşturma sürecinin kaçınılmaz olduğunu düşünüyor. Bu platformlar bağımsız, siyasetten arındırılmış, otomatikleştirilmiş olmalı ve tek bir idare merkezine bağlı olmamalıdır. Bu yapılabilir mi? olağan olarak. Biroldukça ülkenin uğraşlarını birleştirmesini gerektiriyor. Lakin bunu yapmak mümkün.
Dünyada nükleer silahlar bulunduğu sürece bu silahların kullanılması tehlikesi de her vakit bulunacak.
Tarihi bir dönüm noktasındayız. Önümüzde muhtemelen, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden beriki en tehlikeli, en kestirilemez, lakin tıpkı anda da en değerli on yıllık devir bulunuyor. İçinde bulunduğumuz durum şu anda bir ölçüde de büyük değişimlerin yaşandığı, devrimci bir devir. Durumun bu biçimde olması, tüm insanlığı tehdit eden bir krizler zincirine hamile. Bu aksiliklerin yapan halde çözülmesiyse bugün en kıymetli, tarihi misyonumuzdur.
Rusya’nın Donbass ile ilgili bir şey yapması gerekiyordu, Rusya’nın kendi ismine bir karar vermesi gerekiyordu, ancak Donbass’ın bağımsızlığını tanıyıp onları öylece bırakamazdık, çünkü bağımsız Donbass, Rusya’nın modülü haline gelmeden hayatta kalamazdı.
NATO’nun genişlemesi Rusya için kabul edilemezdi ve Batı bunu biliyordu, lakin görmezden geldi. NATO’nun genişlememesine ait müzakereler sıradançe reddedildi. Batı, Ukrayna’daki darbeyle pazularını esnetmek ve ‘evde işverenin kim olduğunu göstermek’ istedi. Herkesi kendi saflarına çekmek istediler.
(Ukrayna konusunda ‘düşmanın hafifçee alındığı’ biçiminde bir pay sahip olup olmadığı sorusu karşısında) Hayır, bu biçimde bir pay sahip değilim.
(Rusya ile Ukrayna içinde yaşananları bir iç savaş olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği sorusu üstüne) Kısmen evet, bu biçimde kıymetlendirilebilir. Ukraynalılar ve Ruslar tek bir halk. Bu, tarihi bir gerçek. Ukrayna, yapay bir devlet. Ukrayna’nın egemenliğini garanti edebilecek tek ülke de, onu yaratan ülkedir, yani Rusya’dır. Ukraynalıların kendilerini farklı bir halk olarak görmelerine gelince, buna yalnızca hürmet gösterebiliriz.
Kısa bir süre öncesine kadar bir yarı-koloniye dönüşeceğimiz konusunda, Batı olmadan hiç bir şey yapamayacağımız konusunda endişeleniyorduk. Ama hiç de kaygı ettiğimiz üzere olmadı, hiç bir şey parçalanıp dağılmadı. Tersine, iktisat temizlendi ve arınmış oldu.
Kiev rejimi, daima olarak nükleer silaha sahip olmak istediğini söylüyor. Zaporojye Nükleer Santrali’nde yaptıklarımızla ilgili daima konuşmalar var. Biz ne yapıyoruz ki? kimi vakit direkt, kimi vakit de imada bulunarak nükleer santrale ateş açtığımızı söylüyorlar. Akıllarını yitirmiş olmalılar. Çünkü bu santrali biz denetim ediyoruz ve orada bizim askerlerimiz var.
ABD’nin, kendi hakimiyeti haricinde dünyaya verebileceği hiç bir şeyi yok.
İki tane Batı var: Birincisi, varlıklı bir kültüre sahip olan klasik Batı. İkincisiyse saldırgan ve kolonici Batı.
Erdoğan, her şeydilk evvel, tahminen de yalnızca Türkiye’nin, Türk halkının çıkarlarını ve Türk iktisadının çıkarlarını temel alan kuvvetli bir başkan. Güç bahislerindeki, TürkAkım’ın inşası konusundaki tavrı da büyük oranda bununla açıklanıyor.
(Erdoğan’ın kendisinin de diğerlerinden istifade etmeye çalışan bir başkan olup olmadığı sorusu karşısında) Erdoğan, kendisini kullanmalarına ve üçüncü ülkelerin çıkarlarını gözetmeye zorlamalarına hiç bir vakit müsaade vermiyor. Fakat o, bizimle diyalogda da en başta kendi çıkarlarını koruyor. Onun diğerlerini kullanmaya çalıştığını söyleyemeyiz, yalnızca kendisinin, hükümetinin, danışmanlarının en uygun bulduğu sonucun alınması için çaba ediyor.
Bu açıdan genel olarak Türkiye ve bilhassa Cumhurbaşkanı Erdoğan güç partnerler. Biroldukça karar, uzun ve kuvvetli uyuşmazlıklar, müzakereler kararında alınıyor, lakin her iki tarafta da bu mutabakatlara varma isteği mevcut ve biz de, genelde bu mutabakatlara varıyoruz.
Bu açıdan Erdoğan, olağan olarak dengeli ve emniyetli bir partner. Türkiye Cumhurbaşkanı’nın sıkıntı bir partner olduğunu ve her vakit kendi çıkarlarını, yani ülkesinin çıkarlarını gözettiğini söylemiş oldum.
Rusya ile Türkiye’nin turizm, inşaat ve tarım alanları da dahil bir epeyce kesişen çıkarı var. Artık de Avrupalı tüketiciler için Türkiye topraklarında bir gaz dağıtım merkezi kurulmasını teklif ettik. Türkiye tarafı bu teklifimizi kabul etti, alışılmış ki bunu yaparken her şeydilk evvel kendi çıkarlarını göz önünde bulundurdu.
Bir şeyden korkuyor olsaydım hiç bir şey yapamaz hâle gelirdim, davranışlarımı da bu tertibin anlayışları şekillendiriyor olurdu.
Rusya’nın hayli sayıda dostu var, bir epey ülke, dışarıdan kendilerine bir şeyler dikte edildiği bu tertipte yaşamaktan bıkmış durumda ve bizim bu dış güçlerle uğraşımızı görüyorlar.
Liz Truss, üstüne akıl yormadan, nükleer silahlar hakkında bir şeyler söyleyiverdi, bu biçimde şeyler söylemiş olduği için çıldırmış olmalı. Washington, Truss’un söylemiş oldukleri ile ortasına ara koyabilirdi, Truss’a katılmadıklarını söyleyebilirlerdi, ama sessiz kalmayı seçtiler. Batılı ülkeler, öbür ülkeleri ‘ayağa kalkmaya’ ve Rusya ile işbirliği yapmayı reddetmeye ikna etmek için bu biçimde nükleer provokasyonlar kullanıyorlar.
Ukrayna’ya nükleer bir atak düzenlemeye gereksinimimiz yok, bunun siyasi yahut askeri açıdan hiç bir manası ya da faydası yok.
Ermenistan ve Azerbaycan içinde bir barış mutabakatına gereksinim var, lakin hiç bir şeyi dayatamayız ve dikte edemeyiz, Ermeni halkının muahedenin parametreleriyle ilgili her seçimini destekleyeceğiz, fakat Bakü ile bu mevzuda anlaşmak gerekiyor.
Kiev rejiminin temsilcileri Rusya ile son Ukraynalıya kadar savaşmaya hazır, çaldıkları ve Batı’daki bankalarda tuttukları milyarları koruyorlar. Ukrayna askeri birliklerinin son vakit içinderındaki kayıpları neredeyse daima 1’e 7 yahut 1’e 8 oranına ulaşıyor. Kiev, insanlara acımıyor. Ukrayna’da, milliyetçiler ve neo-Naziler içinde kaynaşma yaşanıyor, bu aslında büyük bir sorun.
Putin, Rusya’ya karşı koyma bağlamında Çin’le ilgileri bozan ABD’nin olağan olduğu konusunda kuşkulu olduğunu belirtti. Putin, “Bir gram fikir yok, yalnızca saçmalık ve kibir var.” dedi.
Çin başkanı Şi Cinping’i, Ukrayna’da özel operasyon başlatma planlarımız konusunda uyarmadım.
G20’ye gidebilirim, çabucak hemen düşünme etabındayım.
Rusya’da kamulaştırmaya gerek yok, piyasa şartlarına bakılırsa ilerliyoruz.
Rusya, Ukrayna ile müzakerelere hazır olduğunu tekraren söylemiş oldu, lakin Kiev rejimi görüşmelere devam etmeme sonucu aldı. Washington’daki siyasetçiler, Ukrayna problemini diplomasi sayesinde epey süratli bir biçimde çözebilir, yalnızca bir sinyal göndermeleri kâfi.
Odessa, dünyanın en hoş kentlerinden biri, birebir anda hem çatışma noktası hem tahlilin sembolü olabilir.
(ABD ile diyalog hakkında) Her türlü sorunun tahlile hazırız.
Özel harekatın ana gayesi Donbass’a yardımdı, lakin ordumuz eski Novorossiya’ya yaklaştığında, yerli sakinlerin beklentilerine karşılık vermememiz mümkün değildi.
Rusya’da, dış tehditlerle çaba konusunda genel olarak tam mutabakat var. Genel olarak Rusya’da toplum için büyük konsalidasyon var.
(Avrupa)Her hususta Washington’u arayan partnerle konuşmak mümkün değil.
Rusya’nın yaptığı şey Batı’nın seçkin kesitine meydan okumak değil; Rusya yalnızca var olma hakkını savunuyor.
Kiev şu anda ‘kirli bomba’ yapma hazırlıklarına dair tüm izleri kanıtları hasıraltı etmek için elinden geleni yapıyor. Kiev’in üstünde çalıştığı ‘kirli bombadan’ öylesine ya da sebepsiz kelam etmeye başlamadık, bombanın yaklaşık olarak nerede yapıldığını dahi biliyoruz. Nükleer yakıt kalıntılarını biraz dönüştürebilirler, Ukrayna’nın sahip olduğu teknolojiler bunu yapmalarına müsaade veriyor. daha sonra da elde ettikleri bu nükleer maddeyi Toçka-U ya da öbür bir rokete yükleyecekler, roketi patlatacaklar ve Rusya’nın (Ukrayna’ya) nükleer hücum gerçekleştirdiğini söyleyecekler. halbuki ki bizim bu biçimde bir şey yapmaya gereksinimimiz yok. Bundandır ki (Rusya Savunma Bakanı Sergey) Şoygu’ya, yabancı meslektaşlarını arayıp bu provokasyon tehdidinden bahsetmesini ben istedim.
*(Rusya’nın nükleer silah kullanabileceğine ait ortaya atılan spekülasyonların sorulması karşısında) Rusya’ya gelince, bizim bir askeri doktrinimiz var, merak ediyorlarsa onu okusunlar. Kelam konusu doktrinin unsurlarında, Rusya’nın kendi egemenliğini ve toprak bütünlüğünü korumak için ve Rusya halkının güvenliğini sağlamak için ne üzere durumlarda, nasıl sebeplerle, ne üzere şeylerle alakalı olarak ve ne biçimde nükleer silah kullanmayı kabul edilebilir ve gerekli bakılırsaceği yazıyor. Dahası, dünya üstünde bir askeri gereklilik olmadan nükleer silah kullanan tek ülke ABD’dir. Hiroşima ve Nagasaki’deki sivil nüfusa karşı nükleer silah kullanımının ne üzere bir gerekliliği vardı? ABD’nin toprak bütünlüğü ya da egemenliğine yönelik bir tehdit mi vardı ortada? Natürel ki de hayır. Bunun askeri bakımdan bir gerekliliği de yoktu, çünkü o sırada Japonya’nın askeri olarak imkanları tükenmişti, direnme imkanları neredeyse sıfıra inmişti. (…) birebir vakitte, bugün Japonya’daki okul kitaplarında Hiroşima ve Nagasaki’ye kimin nükleer bomba attığına ait gerçekleri dahi yazmıyorlar. Ders kitaplarında Japonya’ya nükleer hücum düzenleyenin müttefik güçler olduğu yazıyor. ABD, Japonya’yı o denli avucunun içine almış ki, her sene bu trajediyi ansalar da ders kitaplarında dahi gerçekleri yazamıyorlar. Amerikalıları sahiden tebrik etmek gerek, bu tip numaraları onlardan örnek almak gerek, sahiden bravo.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.
Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin, fikir kuruluşu Valday Kulübü tarafınca düzenlenen toplantının genel oturumundaki konuşmasında, “Batı son senelerda, son aylarda Ukrayna’daki durumu alevlendirecek ve tırmandıracak bir dizi adım attı” dedi.
Putin, bu biçimde gösterilmesine rağmen, ‘Batı’da birlik olmadığını’ kaydetti ve “Batı bir holding” diye ekledi.
Rusya başkanı ayrıyeten, Kuzey Akım boru sınırlarına düzenlenen sabotajlara ilişkin, “Avrupa’daki gaz boru sınırlarının imha edilmesiyle kırmızı çizgi aşıldı” ifadelerini kullandı.
“Batı’nın siyasetleri kanlı ve kirli. Batı, ülkelerin ve halkların egemenliğini reddediyor” diyen Putin, “Batı, insanlığın tüm kaynakları üstünde hak sav ediyor” eleştirisini yaptı.
“Zamanında, Naziler kitap yakacak kadar ileri gitmişlerdi, şimdiyse Batı’daki ‘liberalizm muhafızları’, Dostoyevski ve Çaykovski’yi yasaklıyorlar” diye devam eden Putin, Rus külçeşidini bu türlü ‘iptal etmeye’ çalışanların hiç bir yere varamayacaklarını belirtti. Putin, “Tarih her şeyi yerli yerine koyacak ve ne Dostoyevski ne Puşkin ne de Çaykovski unutulacak, bilakis onları unutturmaya çalışanlar kendileri unutulacaklar” diye ekledi.
Putin ayrıyeten, “Dünyadaki olaylar, daha evvelki (Valday) toplantılarda bahsetmiş olduğumiz olumsuz senaryo üzerinden gelişmeye devam ediyor. Bu olaylar yalnızca askeri-siyasi alanda değil, hem de ekonomik ve beşeri alanlarda da büyük ölçekli, sistemsel bir krize dönüştü” dedi.
Putin’in konuşmasından öne çıkan başlıklar şöyle:
Rusya’yı yok edip jeopolitik haritadan silmeyi asla başaramadılar ve gelecekte de başaramayacaklar.
(Batı’nın hegemonyasını muhafaza dileğinin aksine) Rusya, kendisi bir hegemon olmayacak, bu biçimde bir planımız yok.
Liberal ideoloji, bugün tanınmayacak kadar değişti. Başlangıçta klasik liberalizm, herkesin özgürlüğünü istediğinizi söyleme, istediğinizi yapma özgürlüğü olarak anladıysa da, 20. yüzyılda liberaller, açık toplumun düşmanları olduğunu ve bu düşmanların özgürlüğünün sonlandırılması, hatta ellerinden alınması gerektiğini söylemeye başladılar. Şimdiyse liberalizm absürt hale geldi, rastgele bir alternatif bakış açısı yıkıcı, propaganda ve demokrasi tehdidi ilan ediliyor.
Birleşmiş Milletler ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin yapısının, dünyadaki çeşitliliği yansıtacak halde değiştirilmesini kıymetlendirmemiz gerekiyor.
Mevcut sert çatışma şartlarında, bağımsız, kendine mahsus bir medeniyet olan Rusya, Batı’yı hiç bir vakit düşman olarak görmedi ve görmüyor. Amerikan, Fransız, İngiliz ve Alman düşmanlığı üzere yabancı düşmanlığı tezahürleri, Rus düşmanlığı ve Yahudi düşmanlığı üzere ırkçılığın biçimleridir.
Yeni dünya sisteminin en başta kanunlara ve hukuka dayanması, özgür ve adil olması gerektiğini düşünüyoruz. Global ve ticaret de daha adil ve açık hale gelmeli.
Rusya, milletlerarası ödemelerin yapılması için de olmak üzere, yeni memleketler arası finans platformları oluşturma sürecinin kaçınılmaz olduğunu düşünüyor. Bu platformlar bağımsız, siyasetten arındırılmış, otomatikleştirilmiş olmalı ve tek bir idare merkezine bağlı olmamalıdır. Bu yapılabilir mi? olağan olarak. Biroldukça ülkenin uğraşlarını birleştirmesini gerektiriyor. Lakin bunu yapmak mümkün.
Dünyada nükleer silahlar bulunduğu sürece bu silahların kullanılması tehlikesi de her vakit bulunacak.
Tarihi bir dönüm noktasındayız. Önümüzde muhtemelen, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden beriki en tehlikeli, en kestirilemez, lakin tıpkı anda da en değerli on yıllık devir bulunuyor. İçinde bulunduğumuz durum şu anda bir ölçüde de büyük değişimlerin yaşandığı, devrimci bir devir. Durumun bu biçimde olması, tüm insanlığı tehdit eden bir krizler zincirine hamile. Bu aksiliklerin yapan halde çözülmesiyse bugün en kıymetli, tarihi misyonumuzdur.
Rusya’nın Donbass ile ilgili bir şey yapması gerekiyordu, Rusya’nın kendi ismine bir karar vermesi gerekiyordu, ancak Donbass’ın bağımsızlığını tanıyıp onları öylece bırakamazdık, çünkü bağımsız Donbass, Rusya’nın modülü haline gelmeden hayatta kalamazdı.
NATO’nun genişlemesi Rusya için kabul edilemezdi ve Batı bunu biliyordu, lakin görmezden geldi. NATO’nun genişlememesine ait müzakereler sıradançe reddedildi. Batı, Ukrayna’daki darbeyle pazularını esnetmek ve ‘evde işverenin kim olduğunu göstermek’ istedi. Herkesi kendi saflarına çekmek istediler.
(Ukrayna konusunda ‘düşmanın hafifçee alındığı’ biçiminde bir pay sahip olup olmadığı sorusu karşısında) Hayır, bu biçimde bir pay sahip değilim.
(Rusya ile Ukrayna içinde yaşananları bir iç savaş olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği sorusu üstüne) Kısmen evet, bu biçimde kıymetlendirilebilir. Ukraynalılar ve Ruslar tek bir halk. Bu, tarihi bir gerçek. Ukrayna, yapay bir devlet. Ukrayna’nın egemenliğini garanti edebilecek tek ülke de, onu yaratan ülkedir, yani Rusya’dır. Ukraynalıların kendilerini farklı bir halk olarak görmelerine gelince, buna yalnızca hürmet gösterebiliriz.
Kısa bir süre öncesine kadar bir yarı-koloniye dönüşeceğimiz konusunda, Batı olmadan hiç bir şey yapamayacağımız konusunda endişeleniyorduk. Ama hiç de kaygı ettiğimiz üzere olmadı, hiç bir şey parçalanıp dağılmadı. Tersine, iktisat temizlendi ve arınmış oldu.
Kiev rejimi, daima olarak nükleer silaha sahip olmak istediğini söylüyor. Zaporojye Nükleer Santrali’nde yaptıklarımızla ilgili daima konuşmalar var. Biz ne yapıyoruz ki? kimi vakit direkt, kimi vakit de imada bulunarak nükleer santrale ateş açtığımızı söylüyorlar. Akıllarını yitirmiş olmalılar. Çünkü bu santrali biz denetim ediyoruz ve orada bizim askerlerimiz var.
ABD’nin, kendi hakimiyeti haricinde dünyaya verebileceği hiç bir şeyi yok.
İki tane Batı var: Birincisi, varlıklı bir kültüre sahip olan klasik Batı. İkincisiyse saldırgan ve kolonici Batı.
Erdoğan, her şeydilk evvel, tahminen de yalnızca Türkiye’nin, Türk halkının çıkarlarını ve Türk iktisadının çıkarlarını temel alan kuvvetli bir başkan. Güç bahislerindeki, TürkAkım’ın inşası konusundaki tavrı da büyük oranda bununla açıklanıyor.
(Erdoğan’ın kendisinin de diğerlerinden istifade etmeye çalışan bir başkan olup olmadığı sorusu karşısında) Erdoğan, kendisini kullanmalarına ve üçüncü ülkelerin çıkarlarını gözetmeye zorlamalarına hiç bir vakit müsaade vermiyor. Fakat o, bizimle diyalogda da en başta kendi çıkarlarını koruyor. Onun diğerlerini kullanmaya çalıştığını söyleyemeyiz, yalnızca kendisinin, hükümetinin, danışmanlarının en uygun bulduğu sonucun alınması için çaba ediyor.
Bu açıdan genel olarak Türkiye ve bilhassa Cumhurbaşkanı Erdoğan güç partnerler. Biroldukça karar, uzun ve kuvvetli uyuşmazlıklar, müzakereler kararında alınıyor, lakin her iki tarafta da bu mutabakatlara varma isteği mevcut ve biz de, genelde bu mutabakatlara varıyoruz.
Bu açıdan Erdoğan, olağan olarak dengeli ve emniyetli bir partner. Türkiye Cumhurbaşkanı’nın sıkıntı bir partner olduğunu ve her vakit kendi çıkarlarını, yani ülkesinin çıkarlarını gözettiğini söylemiş oldum.
Rusya ile Türkiye’nin turizm, inşaat ve tarım alanları da dahil bir epeyce kesişen çıkarı var. Artık de Avrupalı tüketiciler için Türkiye topraklarında bir gaz dağıtım merkezi kurulmasını teklif ettik. Türkiye tarafı bu teklifimizi kabul etti, alışılmış ki bunu yaparken her şeydilk evvel kendi çıkarlarını göz önünde bulundurdu.
Bir şeyden korkuyor olsaydım hiç bir şey yapamaz hâle gelirdim, davranışlarımı da bu tertibin anlayışları şekillendiriyor olurdu.
Rusya’nın hayli sayıda dostu var, bir epey ülke, dışarıdan kendilerine bir şeyler dikte edildiği bu tertipte yaşamaktan bıkmış durumda ve bizim bu dış güçlerle uğraşımızı görüyorlar.
Liz Truss, üstüne akıl yormadan, nükleer silahlar hakkında bir şeyler söyleyiverdi, bu biçimde şeyler söylemiş olduği için çıldırmış olmalı. Washington, Truss’un söylemiş oldukleri ile ortasına ara koyabilirdi, Truss’a katılmadıklarını söyleyebilirlerdi, ama sessiz kalmayı seçtiler. Batılı ülkeler, öbür ülkeleri ‘ayağa kalkmaya’ ve Rusya ile işbirliği yapmayı reddetmeye ikna etmek için bu biçimde nükleer provokasyonlar kullanıyorlar.
Ukrayna’ya nükleer bir atak düzenlemeye gereksinimimiz yok, bunun siyasi yahut askeri açıdan hiç bir manası ya da faydası yok.
Ermenistan ve Azerbaycan içinde bir barış mutabakatına gereksinim var, lakin hiç bir şeyi dayatamayız ve dikte edemeyiz, Ermeni halkının muahedenin parametreleriyle ilgili her seçimini destekleyeceğiz, fakat Bakü ile bu mevzuda anlaşmak gerekiyor.
Kiev rejiminin temsilcileri Rusya ile son Ukraynalıya kadar savaşmaya hazır, çaldıkları ve Batı’daki bankalarda tuttukları milyarları koruyorlar. Ukrayna askeri birliklerinin son vakit içinderındaki kayıpları neredeyse daima 1’e 7 yahut 1’e 8 oranına ulaşıyor. Kiev, insanlara acımıyor. Ukrayna’da, milliyetçiler ve neo-Naziler içinde kaynaşma yaşanıyor, bu aslında büyük bir sorun.
Putin, Rusya’ya karşı koyma bağlamında Çin’le ilgileri bozan ABD’nin olağan olduğu konusunda kuşkulu olduğunu belirtti. Putin, “Bir gram fikir yok, yalnızca saçmalık ve kibir var.” dedi.
Çin başkanı Şi Cinping’i, Ukrayna’da özel operasyon başlatma planlarımız konusunda uyarmadım.
G20’ye gidebilirim, çabucak hemen düşünme etabındayım.
Rusya’da kamulaştırmaya gerek yok, piyasa şartlarına bakılırsa ilerliyoruz.
Rusya, Ukrayna ile müzakerelere hazır olduğunu tekraren söylemiş oldu, lakin Kiev rejimi görüşmelere devam etmeme sonucu aldı. Washington’daki siyasetçiler, Ukrayna problemini diplomasi sayesinde epey süratli bir biçimde çözebilir, yalnızca bir sinyal göndermeleri kâfi.
Odessa, dünyanın en hoş kentlerinden biri, birebir anda hem çatışma noktası hem tahlilin sembolü olabilir.
(ABD ile diyalog hakkında) Her türlü sorunun tahlile hazırız.
Özel harekatın ana gayesi Donbass’a yardımdı, lakin ordumuz eski Novorossiya’ya yaklaştığında, yerli sakinlerin beklentilerine karşılık vermememiz mümkün değildi.
Rusya’da, dış tehditlerle çaba konusunda genel olarak tam mutabakat var. Genel olarak Rusya’da toplum için büyük konsalidasyon var.
(Avrupa)Her hususta Washington’u arayan partnerle konuşmak mümkün değil.
Rusya’nın yaptığı şey Batı’nın seçkin kesitine meydan okumak değil; Rusya yalnızca var olma hakkını savunuyor.
Kiev şu anda ‘kirli bomba’ yapma hazırlıklarına dair tüm izleri kanıtları hasıraltı etmek için elinden geleni yapıyor. Kiev’in üstünde çalıştığı ‘kirli bombadan’ öylesine ya da sebepsiz kelam etmeye başlamadık, bombanın yaklaşık olarak nerede yapıldığını dahi biliyoruz. Nükleer yakıt kalıntılarını biraz dönüştürebilirler, Ukrayna’nın sahip olduğu teknolojiler bunu yapmalarına müsaade veriyor. daha sonra da elde ettikleri bu nükleer maddeyi Toçka-U ya da öbür bir rokete yükleyecekler, roketi patlatacaklar ve Rusya’nın (Ukrayna’ya) nükleer hücum gerçekleştirdiğini söyleyecekler. halbuki ki bizim bu biçimde bir şey yapmaya gereksinimimiz yok. Bundandır ki (Rusya Savunma Bakanı Sergey) Şoygu’ya, yabancı meslektaşlarını arayıp bu provokasyon tehdidinden bahsetmesini ben istedim.
*(Rusya’nın nükleer silah kullanabileceğine ait ortaya atılan spekülasyonların sorulması karşısında) Rusya’ya gelince, bizim bir askeri doktrinimiz var, merak ediyorlarsa onu okusunlar. Kelam konusu doktrinin unsurlarında, Rusya’nın kendi egemenliğini ve toprak bütünlüğünü korumak için ve Rusya halkının güvenliğini sağlamak için ne üzere durumlarda, nasıl sebeplerle, ne üzere şeylerle alakalı olarak ve ne biçimde nükleer silah kullanmayı kabul edilebilir ve gerekli bakılırsaceği yazıyor. Dahası, dünya üstünde bir askeri gereklilik olmadan nükleer silah kullanan tek ülke ABD’dir. Hiroşima ve Nagasaki’deki sivil nüfusa karşı nükleer silah kullanımının ne üzere bir gerekliliği vardı? ABD’nin toprak bütünlüğü ya da egemenliğine yönelik bir tehdit mi vardı ortada? Natürel ki de hayır. Bunun askeri bakımdan bir gerekliliği de yoktu, çünkü o sırada Japonya’nın askeri olarak imkanları tükenmişti, direnme imkanları neredeyse sıfıra inmişti. (…) birebir vakitte, bugün Japonya’daki okul kitaplarında Hiroşima ve Nagasaki’ye kimin nükleer bomba attığına ait gerçekleri dahi yazmıyorlar. Ders kitaplarında Japonya’ya nükleer hücum düzenleyenin müttefik güçler olduğu yazıyor. ABD, Japonya’yı o denli avucunun içine almış ki, her sene bu trajediyi ansalar da ders kitaplarında dahi gerçekleri yazamıyorlar. Amerikalıları sahiden tebrik etmek gerek, bu tip numaraları onlardan örnek almak gerek, sahiden bravo.
Haber Sitelerinden Alıntı Yapılmıştır.