Aynı yanlışa devamlı düşmek… Bizce hepimizin en az bir sefer de olsa yaşadığı bir durumdur. Bu durumun psikolojideki ismi ise aptal puma sendromu. Pekala bu sendrom nedir, ne manaya gelir, ismini nereden almıştır? Sizler için deklare ettik. Haydi aptal puma sendromunu birlikte öğrenelim!
Kedigillerden pumayı hepiniz bilirsiniz.
Vahşi kedilerden biri olan ve yaklaşık iki metre uzunluğa sahip olan benekli yırtıcı pumalar birfazlaca özellikleri ile ormanların ünlü hayvanlarından biridir. Bu hayvanı hepimizin tanıma sebebi ise süratli ve kıvrak koşusu. Belgesellerde gördüğümüz üzere pumalar avının peşine düştüğü andan itibaren hızlanır hızlanır ve tüm kaslarını ortaya koyarak hareket eder. Bu kovalama da ise birtakım bazı puma birtakım kimi ise av galip gelebilir.
Asıl sorumuz ise şu: Bir puma avının peşinden koşmaya ne kadar devam eder?
Ormanın yabanî ve süratli avcısı yakalamak istediği avını yakalama biçimini ve mühletini belirlerken avın büyüklüğünü göze alır. Bu özelliği ile pumalar insanlara örnek olmuştur. Yani bir puma bir ceylanı ya da tavşanı yakalamak için birebir eforu sarf etmez ve yakalayacağı hayvan çeşidine göre kendisini ayarlar.
Pumaların bu biçimde davranma niçinleri ise kıvrak zekaları ve akıllı olmalarıdır.
Pumaların zekası, onları her vakit muvaffakiyete gdolayır. Zira bir puma koşarken harcadığı enerjiyi ve avdan elde edebileceği enerjiyi aştığını fark ederse koşmaktan vazgeçer ve avının peşini bırakır. çabucak sonrasında ise yeni bir av belirleyerek ona yönelir. İşte bir pumanın ceylanı avlamak için harcadığı güç ile tavşanı avlamak için harcadığı güç tam da bu noktada ayrılır.
Gelelim aptal puma sendromunun ne olduğuna.
Az evvel anlattığımız üzere pumalar avlarını elde edemeyeceklerini anladıkları vakit vazgeçerler ve yeni bir ava yönelirler. Aptal puma sendromu ise bu durumun tam aksisini yapan beşerler için kullanılan bir kavramdır. Yani bir daha puma üzerinden anlatmamız gerekirse bir tavşanın peşinden uzun vakit içinder boyunca koşan ve elde ettiği tavşanı kısa mühlet içerisinde yiyen şahıslar için bu kavram kullanılır.
Başarının sırrı ise pumalıktır, yani harcanan emek ve ulaşılan sonuç bağındaki dengeyi düzgün saptamaktır.
İnsanlar olarak hepimiz ömrümüzün her etabında birtakım şeyleri elde etmek için çabalarız. Yaşantımızın temel emeli ise hayatta kalmaktır. Geri kalan her şey bu temel emelden daha sonra gelir ve hayatta kaldığımız müddet boyunca sevebilir, üzülebilir ya da memnun olabiliriz.
Kendimize sormamız gereken soru ise şu olmalıdır: Gayemize ulaşırken harcayacağımız emek ve vakit, sonuçta elde etmeyi beklediğimiz çıkara değecek mi?
Bizler ekseriyetle bu hesaplamayı yapamayız ve isteklerimizin peşinden bitmek bilmeyen bir güç le yalnızca koşarız. Sonuç ise birden fazla vakit hüsran olur. Ya da o hayli istediğimiz muvaffakiyete ulaştığımız vakit artık istediğimiz şeyin bir kıymeti kalmamış olur. Tüm bunlardan daha sonra elimizde kalan ise sadece pişmanlıklar ve keşkeler olur. özetlemek gerekirsesı bu hesapsızlık ömrümüzü tüketmemize ve vaktimizi boşa harcamamıza yol açar.
yaşamınızın büyük bir kısmı geçip gittikten daha sonra dönüp ardınıza baktığınızda aptal puma sendromuna sahip olduğunuzu nazaranbilirsiniz. Şayet bunu görmek istemiyorsanız dikkat!
Hangi şey için ne kadar güç harcayacağınızı ve neye adar çabalayacağınızı güzel düşünmelisiniz. Zira bu hesabı sonucunda yapamadığınız vakit hayat için gereken enerjiyi bulamayabilirsiniz. İnsanların beyni puma beyninden çok daha yüksek hücre sayısına sahiptir. Fakat birfazlaca insan da pumaların yaptığını yapamazlar.
İşte bu beşerler tam da şuan bahsetmiş olduğumiz aptal puma sendromuna yakalanan insanlardır.
Bu sendromun tıp lisanındaki karşılığı ise takıntılı ruh halidir. Yani aptal puma sendromu takıntılı ruh haline sahip olan insanların yaşadıkları ruhsal bir rahatsızlık olarak açıklanabilir. Bu sendrom günümüzde çok sık karşılaşılan bir sendromdur.
Peki siz hiç bu sendroma yakalandınız mı? Ya da bu yazıyı okuduktan daha sonra bu sendroma yakalanmış olduğunuzu fark ettiniz mi? Yorumlara bekliyoruz…
Kedigillerden pumayı hepiniz bilirsiniz.
Vahşi kedilerden biri olan ve yaklaşık iki metre uzunluğa sahip olan benekli yırtıcı pumalar birfazlaca özellikleri ile ormanların ünlü hayvanlarından biridir. Bu hayvanı hepimizin tanıma sebebi ise süratli ve kıvrak koşusu. Belgesellerde gördüğümüz üzere pumalar avının peşine düştüğü andan itibaren hızlanır hızlanır ve tüm kaslarını ortaya koyarak hareket eder. Bu kovalama da ise birtakım bazı puma birtakım kimi ise av galip gelebilir.
Asıl sorumuz ise şu: Bir puma avının peşinden koşmaya ne kadar devam eder?
Ormanın yabanî ve süratli avcısı yakalamak istediği avını yakalama biçimini ve mühletini belirlerken avın büyüklüğünü göze alır. Bu özelliği ile pumalar insanlara örnek olmuştur. Yani bir puma bir ceylanı ya da tavşanı yakalamak için birebir eforu sarf etmez ve yakalayacağı hayvan çeşidine göre kendisini ayarlar.
Pumaların bu biçimde davranma niçinleri ise kıvrak zekaları ve akıllı olmalarıdır.
Pumaların zekası, onları her vakit muvaffakiyete gdolayır. Zira bir puma koşarken harcadığı enerjiyi ve avdan elde edebileceği enerjiyi aştığını fark ederse koşmaktan vazgeçer ve avının peşini bırakır. çabucak sonrasında ise yeni bir av belirleyerek ona yönelir. İşte bir pumanın ceylanı avlamak için harcadığı güç ile tavşanı avlamak için harcadığı güç tam da bu noktada ayrılır.
Gelelim aptal puma sendromunun ne olduğuna.
Az evvel anlattığımız üzere pumalar avlarını elde edemeyeceklerini anladıkları vakit vazgeçerler ve yeni bir ava yönelirler. Aptal puma sendromu ise bu durumun tam aksisini yapan beşerler için kullanılan bir kavramdır. Yani bir daha puma üzerinden anlatmamız gerekirse bir tavşanın peşinden uzun vakit içinder boyunca koşan ve elde ettiği tavşanı kısa mühlet içerisinde yiyen şahıslar için bu kavram kullanılır.
Başarının sırrı ise pumalıktır, yani harcanan emek ve ulaşılan sonuç bağındaki dengeyi düzgün saptamaktır.
İnsanlar olarak hepimiz ömrümüzün her etabında birtakım şeyleri elde etmek için çabalarız. Yaşantımızın temel emeli ise hayatta kalmaktır. Geri kalan her şey bu temel emelden daha sonra gelir ve hayatta kaldığımız müddet boyunca sevebilir, üzülebilir ya da memnun olabiliriz.
Kendimize sormamız gereken soru ise şu olmalıdır: Gayemize ulaşırken harcayacağımız emek ve vakit, sonuçta elde etmeyi beklediğimiz çıkara değecek mi?
Bizler ekseriyetle bu hesaplamayı yapamayız ve isteklerimizin peşinden bitmek bilmeyen bir güç le yalnızca koşarız. Sonuç ise birden fazla vakit hüsran olur. Ya da o hayli istediğimiz muvaffakiyete ulaştığımız vakit artık istediğimiz şeyin bir kıymeti kalmamış olur. Tüm bunlardan daha sonra elimizde kalan ise sadece pişmanlıklar ve keşkeler olur. özetlemek gerekirsesı bu hesapsızlık ömrümüzü tüketmemize ve vaktimizi boşa harcamamıza yol açar.
yaşamınızın büyük bir kısmı geçip gittikten daha sonra dönüp ardınıza baktığınızda aptal puma sendromuna sahip olduğunuzu nazaranbilirsiniz. Şayet bunu görmek istemiyorsanız dikkat!
Hangi şey için ne kadar güç harcayacağınızı ve neye adar çabalayacağınızı güzel düşünmelisiniz. Zira bu hesabı sonucunda yapamadığınız vakit hayat için gereken enerjiyi bulamayabilirsiniz. İnsanların beyni puma beyninden çok daha yüksek hücre sayısına sahiptir. Fakat birfazlaca insan da pumaların yaptığını yapamazlar.
İşte bu beşerler tam da şuan bahsetmiş olduğumiz aptal puma sendromuna yakalanan insanlardır.
Bu sendromun tıp lisanındaki karşılığı ise takıntılı ruh halidir. Yani aptal puma sendromu takıntılı ruh haline sahip olan insanların yaşadıkları ruhsal bir rahatsızlık olarak açıklanabilir. Bu sendrom günümüzde çok sık karşılaşılan bir sendromdur.
Peki siz hiç bu sendroma yakalandınız mı? Ya da bu yazıyı okuduktan daha sonra bu sendroma yakalanmış olduğunuzu fark ettiniz mi? Yorumlara bekliyoruz…