‘Denizde babam çıksa yerim.’ diyenler burada mı? Öyleyse sizi epeyce üzecek bir haberimiz var zira denizciler bile sefere çıktıklarında aç kalmayı göze alıp balık tutmuyorlarmış! niye tutmadıklarının yanıtı ise bir çok değişik. Gelin, bu mevzuyu derinlemesine inceleyelim.
Denizcilerin seferde yiyecekleri bittiği vakit aç kaldığını biliyor muydunuz?
Denizcilerin seyir defterlerine yazdığı epey farklı notlar ortaya çıktı .
Seyahat kitaplarını okuduğunuz vakit denizcilerin çoklukla aç kaldıklarını hatta bu yüzden çeşitli hastalıklara yakaladıklarını okuyabilirsiniz. Büyük keşiflere imza atan denizciler, bu keşifler sırasında seyir defterlerine değişik notlar da düşmüşler. Örneğin; balık avladıkları vakit devasa büyüklükte, daha evvel görülmemiş bir hayli balık sürüsüne rastladıklarını lakin bu balıkların yenilemez olduğuna dair not yazmışlar.
Mürettebattan fazlaca sayıda kişi hayatını yitirmiş.
Seyir defterinde bir mürettebat, harika bir balık sürüsü yakaladıklarından lakin balıkların büyük kısmını tekrar denize bıraktıklarından bahsetmiş, zira balıklar zehirliymiş. Hatta mürettebattan 40 kişi, bunun fark edilmesindilk evvel balık zehirlenmesinden hayatını yitirmiş. bu biçimdece denizciler, değişik ve daha evvel görmedikleri hiç bir balığı tüketmeme sonucu almışlar.
Tabii bilindik balıklardan da zehirlenmek mümkün.
Zehir sırf birinci kez görülen balıklarda bulunmuyor alışılmış. Ton balığı, levrek üzere hayli bilindik balık yüzünden zehirlenip ölmek de mümkün. Bu yüzden denizciler; hangi balığın zehirli, hangi balığın yenilebilir olduğuna dair biroldukca teori öne sürdüler. Birden fazla denizci; yalnızca otçul balıkların zehirli olduğunu, yırtıcı balıkların insan sıhhatine hiç bir ziyanı olmadığını savundu. Aslında bu kanı pek hakikat sayılmaz, zira beslenme biçimi fark etmeksizin tüm balıklar zehirli olabilir.
Denizciler, balıkların yenilebilirliği konusunda biroldukca test yaptılar.
İspanyolların dinine bağlı beşerler olduğunu tahminen duymuşsunuzdur. Bu bağlılıktan balığın yenilebilirliği konusunda da yararlandılar. Balığı kutsal suya batıran İspanyol denizciler, akabinde balığın üzerine gümüş haç ya da gümüş para yerleştirdiler. Şayet gümüşte bir değişim meydana gelirse balığın zehirli olduğunu düşünüp balığı denize attılar. Tek metot bu değildi olağan. Öbür denizciler, yakaladıkları balıkları güvertenin zirvesine astılar. Şayet balığın üzerine sinek konarsa yenilebilir, konmazsa zehirli olduğuna kanaat getirdiler.
Önceden, balık yedikten daha sonra ölenlerin niye öldükleri bir türlü anlaşılamıyordu.
MÖ 7. yüzyılın başlarında Çinli şifacılar, balık tüketiminin akabinde ani ölümlerin yaşandığını fark ettiler lakin 19. yüzyıla kadar balık tüketenlerin niye öldükleri kesin olarak tespit edilemedi. 1866 yılında Kübalı bir hekim, insanların ani ölümlerinin kabuklu deniz hayvanları ve balıklardan kaynaklandığını deklare etti.
Ölüm niçinleri, enfekte olan kabuklu deniz canlıları ve balıklardı.
Balık zehirlenmesi yaşayan beşerler ani bir biçimde hayatını yitiriyordu, zira bu balıkların kaslarında ve dokularında zehir bulunuyordu. Balıklar bu zehri, yedikleri planktonlardan ediniyordu. İşin enteresan tarafıysa balıklar, yedikleri planktonlar niçiniyle ziyan görmüyordu. Zehir balığın bedeninde depolanıyor, bu türlü insan bedenine geçiyordu. Zehirli balıklar ne kadar pişerse pişsin, balıktaki toksin yok olmuyordu.
Zehirli balıklar tüketildikten daha sonra bir saat içerisinde karın ağrısına sebep oluyor.
Vücut zehirle savaşmaya çalışsa da zehir yayılmaya devam ediyor. Akabinde şiddetli kusma ve ishal baş gösteriyor. Son raddedeyse teneffüs sisteminin ve kalbin çalışma nizamı bozuluyor hatta kalp durabiliyor. Belirtilerin akabinde kısa müddette tıbbi müdahalede bulunulmazsa mevte niçiniyet verebiliyor.
Balık zehirlenmesi günümüzde hâlâ yaşanan bir sorun.
Her yıl yaklaşık 50.000 zehirlenme olayı görülüyor lakin her zehirlenen, hastaneye başvurmadığı için daha fazla zehirlenme yaşandığı düşünülüyor. ötürüsıyla gerçek sayıyı net biçimde bilmek mümkün değil. Bir gün bu sayıya dâhil olmamak için tedbir almakta da yarar var tabii!
Denizcilerin seferde yiyecekleri bittiği vakit aç kaldığını biliyor muydunuz?
Denizcilerin seyir defterlerine yazdığı epey farklı notlar ortaya çıktı .
Seyahat kitaplarını okuduğunuz vakit denizcilerin çoklukla aç kaldıklarını hatta bu yüzden çeşitli hastalıklara yakaladıklarını okuyabilirsiniz. Büyük keşiflere imza atan denizciler, bu keşifler sırasında seyir defterlerine değişik notlar da düşmüşler. Örneğin; balık avladıkları vakit devasa büyüklükte, daha evvel görülmemiş bir hayli balık sürüsüne rastladıklarını lakin bu balıkların yenilemez olduğuna dair not yazmışlar.
Mürettebattan fazlaca sayıda kişi hayatını yitirmiş.
Seyir defterinde bir mürettebat, harika bir balık sürüsü yakaladıklarından lakin balıkların büyük kısmını tekrar denize bıraktıklarından bahsetmiş, zira balıklar zehirliymiş. Hatta mürettebattan 40 kişi, bunun fark edilmesindilk evvel balık zehirlenmesinden hayatını yitirmiş. bu biçimdece denizciler, değişik ve daha evvel görmedikleri hiç bir balığı tüketmeme sonucu almışlar.
Tabii bilindik balıklardan da zehirlenmek mümkün.
Zehir sırf birinci kez görülen balıklarda bulunmuyor alışılmış. Ton balığı, levrek üzere hayli bilindik balık yüzünden zehirlenip ölmek de mümkün. Bu yüzden denizciler; hangi balığın zehirli, hangi balığın yenilebilir olduğuna dair biroldukca teori öne sürdüler. Birden fazla denizci; yalnızca otçul balıkların zehirli olduğunu, yırtıcı balıkların insan sıhhatine hiç bir ziyanı olmadığını savundu. Aslında bu kanı pek hakikat sayılmaz, zira beslenme biçimi fark etmeksizin tüm balıklar zehirli olabilir.
Denizciler, balıkların yenilebilirliği konusunda biroldukca test yaptılar.
İspanyolların dinine bağlı beşerler olduğunu tahminen duymuşsunuzdur. Bu bağlılıktan balığın yenilebilirliği konusunda da yararlandılar. Balığı kutsal suya batıran İspanyol denizciler, akabinde balığın üzerine gümüş haç ya da gümüş para yerleştirdiler. Şayet gümüşte bir değişim meydana gelirse balığın zehirli olduğunu düşünüp balığı denize attılar. Tek metot bu değildi olağan. Öbür denizciler, yakaladıkları balıkları güvertenin zirvesine astılar. Şayet balığın üzerine sinek konarsa yenilebilir, konmazsa zehirli olduğuna kanaat getirdiler.
Önceden, balık yedikten daha sonra ölenlerin niye öldükleri bir türlü anlaşılamıyordu.
MÖ 7. yüzyılın başlarında Çinli şifacılar, balık tüketiminin akabinde ani ölümlerin yaşandığını fark ettiler lakin 19. yüzyıla kadar balık tüketenlerin niye öldükleri kesin olarak tespit edilemedi. 1866 yılında Kübalı bir hekim, insanların ani ölümlerinin kabuklu deniz hayvanları ve balıklardan kaynaklandığını deklare etti.
Ölüm niçinleri, enfekte olan kabuklu deniz canlıları ve balıklardı.
Balık zehirlenmesi yaşayan beşerler ani bir biçimde hayatını yitiriyordu, zira bu balıkların kaslarında ve dokularında zehir bulunuyordu. Balıklar bu zehri, yedikleri planktonlardan ediniyordu. İşin enteresan tarafıysa balıklar, yedikleri planktonlar niçiniyle ziyan görmüyordu. Zehir balığın bedeninde depolanıyor, bu türlü insan bedenine geçiyordu. Zehirli balıklar ne kadar pişerse pişsin, balıktaki toksin yok olmuyordu.
Zehirli balıklar tüketildikten daha sonra bir saat içerisinde karın ağrısına sebep oluyor.
Vücut zehirle savaşmaya çalışsa da zehir yayılmaya devam ediyor. Akabinde şiddetli kusma ve ishal baş gösteriyor. Son raddedeyse teneffüs sisteminin ve kalbin çalışma nizamı bozuluyor hatta kalp durabiliyor. Belirtilerin akabinde kısa müddette tıbbi müdahalede bulunulmazsa mevte niçiniyet verebiliyor.
Balık zehirlenmesi günümüzde hâlâ yaşanan bir sorun.
Her yıl yaklaşık 50.000 zehirlenme olayı görülüyor lakin her zehirlenen, hastaneye başvurmadığı için daha fazla zehirlenme yaşandığı düşünülüyor. ötürüsıyla gerçek sayıyı net biçimde bilmek mümkün değil. Bir gün bu sayıya dâhil olmamak için tedbir almakta da yarar var tabii!