‘Gerçek kendimiz olmak” deyince içimizden farklı biri çıkacak illüzyonuna kapılıyoruz. O da mümkün fakat o illüzyon bizi bir daha kendimizden uzaklaştırıyor. Gerçek kendimizde aslında hepsi olduğumuzu, kendimizi evvel hepsiyle kabul edip, seçimlerimize göre hareket etme gücümüz/özgürlüğümüz olduğunu, aslında o gücün daima bizde var olduğunu fark etmekle başlamak…
Kendimiz de dahil hiç bir şey için beklenti koymamak, en âlâ versiyonu ortaya çıkarmak için faal olmak lakin olasılıkları kabul edebilecek kadar da pasif kalmak kastettiğim.
İşte bu biçimde gerçek kendimiz olma yolunda ilerleyebiliyoruz. Öbür türlü uğraş var, sonuç almakta zorlanıyoruz… Beklediğimizin gerçekleşmesi de gerçekleşmemesi de hayal kırıklığı yaratabiliyor hatta.
“Kendimi olduğum üzere kabul ediyorum” cümlesi olağanüstü bir olumlama, şahane bir niyet olarak tahminen lakin yeterliliğimizle ölçümlendiğimiz bir dünya sisteminde güç. Dışarıdan onaylanması bir tarafa, kendi yeterliliğimize bile onay vermek güç kimi vakit. “Olduğum gibi” tanımı, ilerlemenin önünde mani, zihin de çabucak kaldırıyor aslına bakarsanız..
Akışta olmanın da ne demek olduğunu bile bilmiyor çoğumuz. Oradan oraya sürüklenmek üzere. Yapabilenler fazlaca keyifli de tadını bile almamışlar için gerginlik sebebi.
Dünyayı yönetmek üzere bir işe soyunmuşlar için ise hiç kolay değil. Annemiz, babamız, eşimiz, sevgilimiz, arkadaşımız (18 yaşın altındaki çocuklarımızı farklı tutuyorum) sevdiğimiz ya da yardımcı olmamız gerektiğine inandığımız herkesi yönetme uğraşındayız birden fazla vakit, daha uygun olacakları inancıyla… Lakin bir işe yaramadığını da itiraf etmek lazım objektif bakınca. Uygun niyetle, yarar yaratmak için, daha güzel olsunlar diye. Lakin onlar ismine kararlar, açıkça talep etmedikleri biçimde dayanak olma uğraşımız kendi akışımızı da engelliyor aslında. Aklı başında ve kendine yetebilen her insanın kendine nazaran bir hayat yolu olduğunu kabul etmezken, akış ne ki esasen… “Ben onun için de en uygununu biliyorum, o bilmiyordur” yaklaşımını lisana getirmesek de bırakamıyoruz… “Kendi akışımı kendim yaratırım ben” hayalindeyiz… Biraz ütopik…
Gerçek kendimiz olmak da akışa girebilmekle ilgili işte. Durduğun yerde durmak değil, tam karşıtı daha uygun versiyonuna giden yolda yürekle rüzgârı gerine alabilme mahareti. Gözlerdeki ışıltı, kocaman bir gülümseme, yağları biriktirip kendini muhafaza gereksinimi duymayan, ülkü kilosundaki vücut, inançlı duruş da göstergesi… (Sadece vücudu hale sokmak için yapılanlar daima eksik.)
Aksiyon da sıradan aslında… Seni bugüne kadar sen yapan ne var ise evvel görmek ve kabul etmek, daha sonra duygu-mantık sentezinde kimilerinden sevgiyle özgürleşebilmek ve en son olarak rüzgârın getirdiği yeni çiçekleri (gerekiyorsa dikenleriyle) kabul edebilmek… Başı belirli, sonu meçhul hayat seyahatimizde keyifle yürüyebilmek. Evvel kendi ömür yolculuğumuzdaki en bedelli yol arkadaşımızın kendimiz olduğunu fark edebilmek…
Ve vücudumuz bu ömür seyahatimizin şayet olmazsa olmazı, vücut yoksa biz de yokuz çünkü… Âlâ giyinmek nasıl yeterli hissettiriyorsa sağlıklı bir vücut de hoş hislerin kaynağı.
Ve bu yüzden evvelar listemizin başına kendimizi yazmak epey değerli, evvel kendimiz için yaptıklarımız hayli değerli ve bu yüzden biz her şeyimizle epeyce kıymetliyiz…
yaşamın karmaşasına, kendisi için, kendine ulaşmak için kısacık bir mola verebilenlerle 2023 yılında da buluşmalarımız devam etsin.
Şimdiden kendinize şahane bir vücut ve kusursuz bir yıl seçmenizi diliyorum.
Instagram
Facebook
Twitter
Kendimiz de dahil hiç bir şey için beklenti koymamak, en âlâ versiyonu ortaya çıkarmak için faal olmak lakin olasılıkları kabul edebilecek kadar da pasif kalmak kastettiğim.
İşte bu biçimde gerçek kendimiz olma yolunda ilerleyebiliyoruz. Öbür türlü uğraş var, sonuç almakta zorlanıyoruz… Beklediğimizin gerçekleşmesi de gerçekleşmemesi de hayal kırıklığı yaratabiliyor hatta.
“Kendimi olduğum üzere kabul ediyorum” cümlesi olağanüstü bir olumlama, şahane bir niyet olarak tahminen lakin yeterliliğimizle ölçümlendiğimiz bir dünya sisteminde güç. Dışarıdan onaylanması bir tarafa, kendi yeterliliğimize bile onay vermek güç kimi vakit. “Olduğum gibi” tanımı, ilerlemenin önünde mani, zihin de çabucak kaldırıyor aslına bakarsanız..
Akışta olmanın da ne demek olduğunu bile bilmiyor çoğumuz. Oradan oraya sürüklenmek üzere. Yapabilenler fazlaca keyifli de tadını bile almamışlar için gerginlik sebebi.
Dünyayı yönetmek üzere bir işe soyunmuşlar için ise hiç kolay değil. Annemiz, babamız, eşimiz, sevgilimiz, arkadaşımız (18 yaşın altındaki çocuklarımızı farklı tutuyorum) sevdiğimiz ya da yardımcı olmamız gerektiğine inandığımız herkesi yönetme uğraşındayız birden fazla vakit, daha uygun olacakları inancıyla… Lakin bir işe yaramadığını da itiraf etmek lazım objektif bakınca. Uygun niyetle, yarar yaratmak için, daha güzel olsunlar diye. Lakin onlar ismine kararlar, açıkça talep etmedikleri biçimde dayanak olma uğraşımız kendi akışımızı da engelliyor aslında. Aklı başında ve kendine yetebilen her insanın kendine nazaran bir hayat yolu olduğunu kabul etmezken, akış ne ki esasen… “Ben onun için de en uygununu biliyorum, o bilmiyordur” yaklaşımını lisana getirmesek de bırakamıyoruz… “Kendi akışımı kendim yaratırım ben” hayalindeyiz… Biraz ütopik…
Gerçek kendimiz olmak da akışa girebilmekle ilgili işte. Durduğun yerde durmak değil, tam karşıtı daha uygun versiyonuna giden yolda yürekle rüzgârı gerine alabilme mahareti. Gözlerdeki ışıltı, kocaman bir gülümseme, yağları biriktirip kendini muhafaza gereksinimi duymayan, ülkü kilosundaki vücut, inançlı duruş da göstergesi… (Sadece vücudu hale sokmak için yapılanlar daima eksik.)
Aksiyon da sıradan aslında… Seni bugüne kadar sen yapan ne var ise evvel görmek ve kabul etmek, daha sonra duygu-mantık sentezinde kimilerinden sevgiyle özgürleşebilmek ve en son olarak rüzgârın getirdiği yeni çiçekleri (gerekiyorsa dikenleriyle) kabul edebilmek… Başı belirli, sonu meçhul hayat seyahatimizde keyifle yürüyebilmek. Evvel kendi ömür yolculuğumuzdaki en bedelli yol arkadaşımızın kendimiz olduğunu fark edebilmek…
Ve vücudumuz bu ömür seyahatimizin şayet olmazsa olmazı, vücut yoksa biz de yokuz çünkü… Âlâ giyinmek nasıl yeterli hissettiriyorsa sağlıklı bir vücut de hoş hislerin kaynağı.
Ve bu yüzden evvelar listemizin başına kendimizi yazmak epey değerli, evvel kendimiz için yaptıklarımız hayli değerli ve bu yüzden biz her şeyimizle epeyce kıymetliyiz…
yaşamın karmaşasına, kendisi için, kendine ulaşmak için kısacık bir mola verebilenlerle 2023 yılında da buluşmalarımız devam etsin.
Şimdiden kendinize şahane bir vücut ve kusursuz bir yıl seçmenizi diliyorum.