Avustralya Mektubu Avustralya ofisimizden haftalık bir bültendir. Giriş yapmak e-postayla almak için. Bu haftanın sayısı Melbourne'de yaşayan bir muhabir olan Natasha Frost tarafından yazıldı.
Yakın zamanda, deneyimli bir havacı olarak kariyerimin yaklaşık 32. yılında, sanki ilk kez hava yolculuğunu deneyimledim; meleklerin, milyarderlerin, rüyaların uçuşu. (Hala antrenörlük sınıfındaydı.)
Yakın zamanda Yeni Zelanda'ya yaptığım bir haber gezisinde, hafta sonunu, oradan seyahat ettiğim Siteington'un yaklaşık 50 mil batısında, ülkenin Güney Adası'nda yaklaşık 600 nüfuslu bir kasaba olan Havelock yakınlarında yaşayan eski bir arkadaşımı ziyaret ederek geçirmeyi kabul ettim.
Cook Boğazı Yeni Zelanda'nın Kuzey ve Güney Adaları arasında yer aldığından en kolay seçenek yurt içi uçuştu; her gün ülke üzerinden uçan yüzlerce uçuştan biri.
Yeni Zelanda'daki iç hat uçuşları için gereklilikler, otobüse binme gerekliliklerinden yalnızca biraz daha katıdır. Eğer check-in yapacak bagajınız yoksa kalkıştan yarım saat önce havalimanı kapılarından geçebilirsiniz. Hiçbir durumda kimliğiniz kontrol edilmeyecektir ve genellikle bir veya iki dakika süren güvenlikten geçmek için biniş kartınızı göstermenize bile gerek yoktur ve likit limit yoktur. Bazı küçük havalimanlarında ise güvenlik hiç yok.
Havelock'a ulaşmak için, ulusal havayolu Air New Zealand tarafından değil, ülkenin çok daha küçük “bölgesel havayollarından” biri olan ve yarım düzine kadar olan Sounds Air tarafından işletilen bir uçuşta koltuk rezervasyonu yaptırdım.
Sounds Air'in Siteington'dan ayrılması güvenlik kontrollerini tamamen ortadan kaldırır. Biletiniz, üzerinde “Blenheim'a Biniş Kartı” yazan, yeniden kullanılabilen yeşil lamine kağıttan biraz daha fazlasıdır. Bagaj kontrol et? Dokuz kişilik uçağın arkasına atıyorlar. Ve vardığınızda atlıkarıncaya gitmeye zahmet etmeyin. Dışarı çıktığınızda size verilecektir.
Havayolunun genel müdürü Andrew Crawford, bazı sık uçanların Boğaz boyunca düzenli uçuşlar için 10 gidişlik bilet satın alması nedeniyle küfür kullanılmamasının tamamen kasıtlı olduğunu söyledi.
“Bu bizim farklılığımız” dedi. “İnsanların hoşuna giden şey bu.”
Havayolu, 1986 yılında insanları Marlborough Sounds'a taşıyan dokuz koltuklu tek bir Cessna Karavanı ile kuruldu. Şirketin şu anda on uçağı var (en büyüğünün on iki koltuğu var) ve yılda yaklaşık 120.000 kişiyi çoğunlukla karayolundan başka alternatifin olmadığı rotalarda taşıyor.
Bazı yolcular yolcudur. Diğerleri turist. Bir de kırsal bölgelerde yaşayan ve büyük şehirlerde uzman bakımına ihtiyaç duyanlar var. “Kanser tedavisi görüyorsanız veya günübirlik ameliyat oluyorsanız bunun gibi şeyler” dedi. “Bu işimizin büyük bir parçası.”
Bu küçük havayolları, son derece sınırlı bir demiryolu ağına sahip olan ve birçok insanın temel hizmetlerden uzakta yaşadığı bir ülkede Yeni Zelandalıların ulaşımına yardımcı olmada çok önemli bir rol oynuyor.
Ama beni büyüleyen uçuşun kendisiydi.
Normal koşullar altında, yabancılarla dirsek dirseğe uçmanın heybeti, basınçlı metal bir tüpün içinde olmanın verdiği rahatsızlıkla bir şekilde dengelenir ve havada binlerce fit yüksekte olduğunuzu unutmak kolaydır. (Bazı insanlar bunu unutmayı tercih eder.)
Ancak yaklaşık 6.500 feet yükseklikte, sanki bir rüyada uçuyormuşuz gibi rüzgar türbinlerini ve önümüzde uzanan engebeli tepeleri görebilecek kadar alçak ve yavaş olan uçuş mucizesi olağandışı görünüyordu… harika.
Rüzgar kabinin yanından ıslık çalarak geçiyordu ve tek pilotun omzunun üzerinden ve ön camdan kokpitin içini görebiliyordum. Bölgenin meşhur üzüm bağları arasından karaya çıktığımızda asmalardaki üzümler neredeyse görülebiliyordu. İlk kadın havacılardan biri olduğumu hayal etmek benim için zor değildi ve yüzümdeki gülümsemeyi saklamakta zorlanıyordum.
Sonuçta, beni bekleyen ev sahibine bunun minivanla seyahat etmekle özel jetle seyahat etmek arasındaki savaşın yarısı kadar bir deneyim olduğunu söyledim.
İşte haftanın hikayeleri.
Avustralya ofislerimizden gönderim yapmayı seviyor musunuz?
NYTAAustralia@Haber adresinden düşüncelerinizi bize bildirin.
Bu e-postayı beğendiniz mi?
Bunu arkadaşlarınıza iletin (biraz yeni bir bakış açısına ihtiyaçları olabilir, değil mi?) ve onlara buradan kaydolabileceklerini bildirin.
Avustralya mektubunu beğendin mi? Buradan abone olun veya bir arkadaşınıza iletin.
Avustralya hakkında daha fazla haber ve tartışma için güne yerel sabah brifinginizle başlayın ve Facebook grubumuzda bize katılın.
Yakın zamanda, deneyimli bir havacı olarak kariyerimin yaklaşık 32. yılında, sanki ilk kez hava yolculuğunu deneyimledim; meleklerin, milyarderlerin, rüyaların uçuşu. (Hala antrenörlük sınıfındaydı.)
Yakın zamanda Yeni Zelanda'ya yaptığım bir haber gezisinde, hafta sonunu, oradan seyahat ettiğim Siteington'un yaklaşık 50 mil batısında, ülkenin Güney Adası'nda yaklaşık 600 nüfuslu bir kasaba olan Havelock yakınlarında yaşayan eski bir arkadaşımı ziyaret ederek geçirmeyi kabul ettim.
Cook Boğazı Yeni Zelanda'nın Kuzey ve Güney Adaları arasında yer aldığından en kolay seçenek yurt içi uçuştu; her gün ülke üzerinden uçan yüzlerce uçuştan biri.
Yeni Zelanda'daki iç hat uçuşları için gereklilikler, otobüse binme gerekliliklerinden yalnızca biraz daha katıdır. Eğer check-in yapacak bagajınız yoksa kalkıştan yarım saat önce havalimanı kapılarından geçebilirsiniz. Hiçbir durumda kimliğiniz kontrol edilmeyecektir ve genellikle bir veya iki dakika süren güvenlikten geçmek için biniş kartınızı göstermenize bile gerek yoktur ve likit limit yoktur. Bazı küçük havalimanlarında ise güvenlik hiç yok.
Havelock'a ulaşmak için, ulusal havayolu Air New Zealand tarafından değil, ülkenin çok daha küçük “bölgesel havayollarından” biri olan ve yarım düzine kadar olan Sounds Air tarafından işletilen bir uçuşta koltuk rezervasyonu yaptırdım.
Sounds Air'in Siteington'dan ayrılması güvenlik kontrollerini tamamen ortadan kaldırır. Biletiniz, üzerinde “Blenheim'a Biniş Kartı” yazan, yeniden kullanılabilen yeşil lamine kağıttan biraz daha fazlasıdır. Bagaj kontrol et? Dokuz kişilik uçağın arkasına atıyorlar. Ve vardığınızda atlıkarıncaya gitmeye zahmet etmeyin. Dışarı çıktığınızda size verilecektir.
Havayolunun genel müdürü Andrew Crawford, bazı sık uçanların Boğaz boyunca düzenli uçuşlar için 10 gidişlik bilet satın alması nedeniyle küfür kullanılmamasının tamamen kasıtlı olduğunu söyledi.
“Bu bizim farklılığımız” dedi. “İnsanların hoşuna giden şey bu.”
Havayolu, 1986 yılında insanları Marlborough Sounds'a taşıyan dokuz koltuklu tek bir Cessna Karavanı ile kuruldu. Şirketin şu anda on uçağı var (en büyüğünün on iki koltuğu var) ve yılda yaklaşık 120.000 kişiyi çoğunlukla karayolundan başka alternatifin olmadığı rotalarda taşıyor.
Bazı yolcular yolcudur. Diğerleri turist. Bir de kırsal bölgelerde yaşayan ve büyük şehirlerde uzman bakımına ihtiyaç duyanlar var. “Kanser tedavisi görüyorsanız veya günübirlik ameliyat oluyorsanız bunun gibi şeyler” dedi. “Bu işimizin büyük bir parçası.”
Bu küçük havayolları, son derece sınırlı bir demiryolu ağına sahip olan ve birçok insanın temel hizmetlerden uzakta yaşadığı bir ülkede Yeni Zelandalıların ulaşımına yardımcı olmada çok önemli bir rol oynuyor.
Ama beni büyüleyen uçuşun kendisiydi.
Normal koşullar altında, yabancılarla dirsek dirseğe uçmanın heybeti, basınçlı metal bir tüpün içinde olmanın verdiği rahatsızlıkla bir şekilde dengelenir ve havada binlerce fit yüksekte olduğunuzu unutmak kolaydır. (Bazı insanlar bunu unutmayı tercih eder.)
Ancak yaklaşık 6.500 feet yükseklikte, sanki bir rüyada uçuyormuşuz gibi rüzgar türbinlerini ve önümüzde uzanan engebeli tepeleri görebilecek kadar alçak ve yavaş olan uçuş mucizesi olağandışı görünüyordu… harika.
Rüzgar kabinin yanından ıslık çalarak geçiyordu ve tek pilotun omzunun üzerinden ve ön camdan kokpitin içini görebiliyordum. Bölgenin meşhur üzüm bağları arasından karaya çıktığımızda asmalardaki üzümler neredeyse görülebiliyordu. İlk kadın havacılardan biri olduğumu hayal etmek benim için zor değildi ve yüzümdeki gülümsemeyi saklamakta zorlanıyordum.
Sonuçta, beni bekleyen ev sahibine bunun minivanla seyahat etmekle özel jetle seyahat etmek arasındaki savaşın yarısı kadar bir deneyim olduğunu söyledim.
İşte haftanın hikayeleri.
Avustralya ofislerimizden gönderim yapmayı seviyor musunuz?
NYTAAustralia@Haber adresinden düşüncelerinizi bize bildirin.
Bu e-postayı beğendiniz mi?
Bunu arkadaşlarınıza iletin (biraz yeni bir bakış açısına ihtiyaçları olabilir, değil mi?) ve onlara buradan kaydolabileceklerini bildirin.
Avustralya mektubunu beğendin mi? Buradan abone olun veya bir arkadaşınıza iletin.
Avustralya hakkında daha fazla haber ve tartışma için güne yerel sabah brifinginizle başlayın ve Facebook grubumuzda bize katılın.